نکات ۲۰ گانه الگوی توسعه صادرات ایران

1. نادیده گرفتن تحصیلات آکادمیک و در عوض آن بالا بردن آموزش های کاربردی و مستمر سالانه برای تولید و صادرکننده ایرانی

2. قیمت گذاری های منطقی و صحیح صادراتی و پرهیز از سوءاستفاده از بازار محورهای مقاومت و همسو

3. واگذاری تنظیم بازار، نیازسنجی ها و نظارت بر تحولات بازار به بخش خصوصی با مکانیسمی که به تولیدکننده وابسته نباشد.

4. ایجاد کنسرسیوم های صادراتی در حوزه های مختلف پوشاک، پتروشیمی، فولاد، سیمان و...

5. فعال شدن دیپلماسی تجاری در استان ها و استانداری ها و تقویت گمرکات استان ها به خصوص استان های مرزی و ساحلی

6. برندسازی ملی و بومی محصولات با ظرفیت های دینی، تاریخی و تمدنی ایران

7. جهت گیری رسانه های بین المللی ایران برای معرفی محصولات دانش بنیان و صنعتی ایرانی

8. بازخوانی صحیح علمی و اجرایی مفاهیم حوزه بازرگانی مانند تفکیک مفاهیم بازرگانی مانند ویزیتوری با بازاریابی صادراتی

9. ثبت و بهره گیری از تجربیات دیگر شرکت های قدیمی در ایران و کشورهای پیشرو

10. ایجاد ارتباط مستمر و نزدیک با تولید و توزیع کنندگان کشورهای هدف

11. ایجاد دفاتر فروش موقت و دائمی در بازارهای هدف و همچنین استفاده از فروش های مجازی مانند علی بابا و...

12. تقویت یارانه های صادراتی دولتی و بازنگری اتصال تولید و صادرات به حمایت های سیستم بانکی

13. شناسایی بازارهای صادراتی و ارزیابی سهم محصولات ایرانی در قیمت ها و کیفیت های موجود

14. حمایت قضائی و قانونی از سرمایه گذارهای صادراتی خارجی

15. اجرای شاخص رضایت مشتریان و مصرف کنندگان خارجی

16. اجباری کردن ضمانت نامه و خدمات پس از فروش محصولات

17. اصلاح و به روزرسانی مقررات صادرات

18. راه اندازی مراکز تجاری مشترک با کشورهای هدف

19. عملیاتی شدن مرکز دیپلماسی تجاری در وزارت امور خارجه از صرف ارائه اطلاعات کلی و آماری برای راهنمایی تجار و تولیدکنندگان

20. تقویت ارتباطات غیررسمی با صادرکنندگان دنیا و استفاده از شبکه توزیع آن ها