مدل رهبری خدمتگزار دیرک ون[۱] (۲۰۱۱)

در این مدل مفهومی کلی با شش مولفه رهبری خدمتگزار از قبیل:1)توانمندسازی و توسعه افراد،2)فروتنی و تواضع، 3)اعتبار و اصالت، 4)پذیرش میان فردی، 5)جهت دهی و 6)سرپرستی ارائه شده است. استدلال می شود که رهبران انگیزه خود را برای رهبری با نیاز به خدمت به رهبری خدمتگزار ترکیب می کنند. همچنین ویژگی ها و فرهنگ شخصی در کنار بعد انگیزشی قرار می گیرد و رهبری خدمتگزار با توانمندسازی و توسعه زیردستان نشان داده می شود. با ابراز تواضع، اصالت، پذیرش بین فردی،جهت دهی و سرپرستی انتظار می رود یک رابطه دوجانبه با کیفیت بالا، اعتماد و انصاف مهمترین فرآیندهای میانجی برای تشویق خودشکوفایی، نگرش های شغلی مثبت، عملکرد و تمرکز سازمانی قوی تر بر پایداری و مسئولیت اجتماعی سازمان باشد(Dierendonck, 2011).

1) توانمندسازی و توسعه افراد: توانمندسازی و توسعه افراد یک مفهوم کاملا انگیزشی است که بر توانمندسازی افراد متمرکز است. هدف از توانمندسازی ایجاد یک نگرش فعالانه و با اعتماد به نفس در میان پیروان است و به آنها احساس قدرت بخصوصی را می دهد. توانمندسازی رفتار رهبری شامل جنبه هایی مانند تشویق تصمیم گیری خودگردان و به اشتراک گذاری اطلاعات و مربیگری برای عملکرد نوآورانه است(Konczak, Stely, & Trusty, 2000).

2) فروتنی و تواضع: فروتنی دومین ویژگی کلیدی است. این مفهوم به توانایی فرد برای قرار دادن دستاوردها و استعدادهای خود در یک چشم انداز مناسب اشاره دارد(Patterson, 2003). رهبران خدمتگزار جرات کرده که اعتراف کنند، که می توانند از تخصص زیردستان بهره ببرند. آنها فعالانه به دنبال کمک به پیروان خود هستند. تواضع و فروتنی نشان می دهد که یک رهبر تا چه حد علاقه زیردستان را در اولویت قرار می دهد، عملکرد آنها را تسهیل کرده و از آنها حمایت اساسی می کند.

3) اعتبار و اصالت: اصالت ارتباط نزدیکی با بیان "خود واقعی" دارد، بیان خود به شیوه هایی که با افکار و احساسات درونی فرد سازگار است(Harter, 2002). اصالت یک رهبر خدمتگزار خود را در جنبه های مختلف مانند انجام آنچه از سوی او وعده داده شده، دیده شدن در سازمان، صداقت و آسیب پذیری، نشان می دهد (Luthans & Avolio, 2003).

4)پذیرش میان فردی: پذیرش میان فردی توانایی درک و تجربه احساسات دیگران و جایی که افراد از آن سرچشمه می گیرند و توانایی رها کردن اعمال نادرست درک شده و عدم حمل کینه به موقعیت های دیگر است (McCullough et al., 2000). برای رهبران خدمتگزار، ایجاد فضایی از اعتماد بر اساس پذیرش میان فردی مهم است که در آن افراد احساس کنند پذیرفته شده‎اند، و در اشتباه کردن آزادی عمل دارند و بدانند که از سازمان طرد نخواهند شد.

5) جهت دهی: این مقوله تضمین می کند که مردم بدانند از آنها چه انتظاری می رود، که هم برای کارکنان و هم برای سازمان سودمند است. برداشت یک رهبر خدمتگزار در جهت دهی این است که کار را بر اساس توانایی ها، نیازها و ورودی های پیروان پویا و تخصصی کند. از این نظر، ارائه جهت در مورد ارائه درجه مناسبی از پاسخگویی است که به عنوان یک بعد برجسته از روابط بین فردی با کیفیت بالا پیشنهاد شده است. همچنین می تواند متضمن ایجاد راه های جدید یا رویکردهای نوین برای مشکلات قدیمی، با تکیه قوی بر ارزش ها و اعتقادات حاکم بر اعمال فرد باشد(Ferris et al., 2009).

6) سرپرستی: یعنی تمایل به پذیرفتن مسئولیت یک سازمان بزرگتر و رفتن به سمت خدمت به جای کنترل منافع شخصی. رهبران نه تنها باید به عنوان مراقب، بلکه به عنوان الگویی مطمئن برای زیردستان عمل کنند. با ارائه الگوی مناسب، رهبران می توانند دیگران را تشویق کنند تا در جهت منافع مشترک یکدیگر و سازمان عمل کنند. سرپرستی ارتباط نزدیکی با مسئولیت اجتماعی، وفاداری و کار تیمی دارد(Block, 1993).

[1] Dirk van