برسی ارتباط میان شادکامی اجتماعی واعتماد اجتماعی

شادکامی، هیجان مثبت، رضایت از زندگی و نبود هیجان منفی نظیر افسردگی و اضطراب است. روابط مثبت با دیگران، هدفمند بودن زندگی، رشد شخصیت و دوست داشتن دیگران و طبیعت را بخشی از شادکامی دانسته، نشان داده اند افراد به سبب ارزیابی مثبت از رویدادها شادتر هستند.

با توجه به اینکه شادی مفهومی چندوجهی و موضوعی میان رشته ای است و هم چنین ازجمله هیجان هایی می باشد که به گونه های مختلف تجربه می شود. در تعریفی شادی را احساس مثبتی می داند که از حس ارضا و پیروزی به دست می آید، و شادکامی به قضاوت فرد از درجه یا میزان مطلوبیت کیفیت زندگی اطلاق می شود، به عبارت دیگر، شادکامی به معنای آن است، که فرد چقدر از زندگی خود لذت می برد.

شادکامی به فرآیندی اشاره دارد که شخص با کنار هم قراردادن گذشته و تخمین آینده به قضاوت کلی درباره ی میزان و درجه ی مطلوبیت زندگی شخصی خود می پردازد. بررسی ها نشان داده است که سهم شادی اجتماعی به عنوان یک محرک شادی بخش و نشاط آفرین برای فرد بسیار مهم تر از شادی فردی است، شادکامی چه در سطح فردی و چه در سطح اجتماعی به عنوان مهم ترین خواسته ی فطری و روانی انسان ها که در ارتباط متقابل با سالم سازی جامعه است.ازجمله عوامل تاثیرگذار بر میزان شادکامی در اجتماع، مفهوم اعتماد است، اعتماد در معنای عام را می تواننوعی انتظار نتایج مثبت که یک طرف رابطه می تواندبر مبنای اقدام طرف دیگر، در تعاملی که ویژگی اصلی آن عدم اطمینان می باشد، درنظرگرفت. مفهوم اعتماد را می تواندر سه سطح اعتماد فردی، اجتماعی و نهادی یا سیاسی مورد تبیین قرارداد.

کاهش شادکامی در اجتماع از مهم ترین مسئله هایاجتماعی در زمان حاضر می باشد. تحقق شادکامی در جامعه منوط به گسترش اعتماد اجتماعی می باشد. با برقراری اعتماد افراد امیدوار به زندگی شده و رفته رفتهبا گسترش امید در سطح فردی و اجتماع با چالش های پیش آمدهدر مسیر زندگی روبه روو نسبت به حل و سازگاری آن اقدام می کنند. درنتیجه، با توجه به اینکه افراد امیدوار و شادمان روابط اجتماعی قوی تریبا دوستان و نزدیکان و بستگان خود برقرار و کمتردچارانزوا از اجتماع می شوند.