اعمال آدمی فقط از دیدگاه خودمحورانه اهمیت دارد

فقیه ابونصیر گوید که پیامبر علیه السلام گفت : اندر خرماستان مدینه بودم که اندیشه همی کردم در باب امت و همی گریستم که خدای تعالی با چندین گناهان امت من چه خواهد کرد ؟ جبریل آمد نگاه کرد بر درخت یکی مرغکی دید در او نگریست بخندید به قهقهه .

رسول گفت : یا جبریل ! به چه می خندی ؟

گفت : یا رسول الله ! عجبی دیدم .

گفت : چه دیدی؟

گفت : آن مرغک را می بینی بر آن شاخ درخت ؟ بنگر تا در منقار چه دارد.

رسول گفت : چیزی همی بینم یا جبریل !

گفت : عجب اندر آن چیز نیست عجب اندر گفتار آن مرغک است که می گوید : بدین مقدار گل که اندر منقار دارم در همه ی دریاهای روی زمین افکنم همه را تیره ی تیره گردانم تا خلق منفعت نگیرد.

رسول گفت : یا جبریل ! این عجب است . او نداند که ان مقدار گل اندر دریاهای زمین پدید هم نیاید؟

جبریل گفت : یا محمد ! بشارت باد تو را که هرگاه آن مقدار گل اندر دریاهای روی زمین پدید نیاید گناه امت تو در دریاهای رحمت خدای تعالی کی پدید آید که رحمت خدا بیشتر از دریاهای روز زمین است – صد هزار بار . (1)

***

[یزدانپناه عسکری]

اعمال صادره از طرف آدمی فقط از دیدگاه خودمحورانه و خودمهم بینانه دارای اهمیت است و در غیر این صورت اهمیت چندانی ندارد. حافظ غزل460 : گریه حافظ چه سنجد پیش استغنای عشق – کاندرین طوفان نماید هفت دریا شبنمی

اسرارالتوحید: آورده اند که کسی از بغداد برخاست و به میهنه آمد نزدیک شیخ، و از شیخ سوال کرد که ای شیخ حق سبحانه و تعالی این خلایق را بچه آفریده؟ حاجتمند ایشان بود؟ شیخ گفت نه ، به سه جهت آفرید: اول آنکه قدرتش بسیار بود نظارگی می بایست، دوم آنکه نعمتش بسیار بود خورنده می بایست. سوم آنکه رحمتش بسیارست گناه کار می بایست.

_______

1 – رساله بستان العرفین

- تاریخ تحلیلی پنج هزار سال ادبیات داستانی ایران ، صوفیانه ها و عارفانه ها ، بخش اول ، نادر ابراهیمی – تهران : پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامی ، چاپ دوم 1377 ص 246