تضاد وجودی آدمی

[توشی هیکو ایزوتسو] (1)

انسان مطلق را جز در اجتماع تضادین ادراک نمی کند. ابن عربی در حمایت از نظر خود، گفتار مشهوری از ابوسعید خراز، عارف بزرگ قرن نهم در بغداد ذکر می کند، که گفت: « حق را جز در ترکیب تضادها نمی توان شناخت ».

الخراز، که خود یکی از صور کثرتی مطلق، و یکی از زبان های لایتناهی اوست، گفت: «حق را نمی توان شناخت مگر با انساب همزمان تضادین به او.» از این حیث است که حق « هوالاول و الآخر، و الظاهر و الباطن » است. او غیر از صورت خارجی و ظاهریی نیست، در عین حالی که به صورت خارجی ظاهر است باطن خود را پنهان می کند.

***

[ابن عربی] (2)

ابن عربی بعضی از صور اساسی تضادهای وجودی یا هستی شناسی (ontological contradictiond) را به تفصیل توضیح می دهد. اساسی ترین تضادها، در رابطه بین ( باطن ) « درون یا نهان» و ( ظاهر) « برون یا آشکار » است.

***

[یزدانپناه عسکری]

بازتاب دو حقیقت غایی در تمامیت وجودی که هم در بیرون و هم در درون آدمی است.

_______

1 - مفاتیح الفصوص، محیی الدین ابن عربی (بررسی مفاهیم کلیدی فصوص الحکم)، توشی هیکو ایزوتسو، مترجم: حسین مریدی، دانشگاه رازی کرمانشاه ۱۳۸۵. ص 125

2 - تصوف (ابن عربی) و تائویسم، بررسی تطبیقی مفاهیم کلیدی فلسفی، توشی هیکو ایزوتسو، ترجمه، تحشیه و تحقیق: حسین مریدی