مدیریت منابع انسانی پایدار

پایداری در اصطلاح به این معنا بوده که یک سازمان دیدگاه سه گانه ای را اتخاذ می کند که به طور همزمان بر عملکرد محیطی، اجتماعی و اقتصادی سازمان تمرکز دارد. پیوند پایداری و مدیریت منابع انسانی با چالش های بسیاری در داخل و خارج از سازمان مرتبط است(ژرلستروم و همکاران، 2023). مدیریت منابع انسانی پایدار یک رویکرد جدید برای مدیریت منابع انسانی بوده که عملکردهای مدیریت منابع انسانی را با پایداری شرکت ادغام نموده و اهداف زیست محیطی را همراه با اهداف سازمانی همسو می کند(فیصل[1]، 2023). 

از طرفی مدیریت منابع انسانی پایدار بر توسعه یک محل کار نوآورانه تمرکز داشته که زمینه ای برای مشارکت اجتماعی داخلی و خارجی فراهم کارکنان را فراهم نموده و امکان آگاهی و مسئولیت پذیری محیطی بیشتر را در سازمان فراهم می کند؛ لذا توجه به پایداری برای مدیریت منابع انسانی به دلیل پتانسیل آن برای غلبه بر مشکلات و توسعه، بازسازی و حفظ منابع انسانی در سازمان امری ضروری است(سیپنیوسکا[2]و همکاران، 2023). 

بنابراین مدیریت منابع انسانی پایدار شامل شیوه های مختلف مدیریت منابع انسانی برای تضمین انتقال دانش و مهارت ها به نسل آینده از نظر پایداری اقتصادی، حمایت از مدیریت زیست محیطی و پایداری محیطی، افزایش عزت نفس و رفاه کارکنان و پایداری اجتماعی است(پیووار سولج[3]و همکاران، 2023). رویکردهای مدیریت منابع انسانی پایدار به سه دسته ی مسئولیت محور (تعادل بین کار و زندگی)، هدف محور (پیوند بین عملکرد اقتصادی و پایداری از طریق تغییرات محیطی، کیفیت خدمات و محصولات) و منبع محور (مصرف بهینه و مسئولانه منابع) تقسیم می شود(پوون و لاوو[4]، 2022 ). 

همچنین چهار بعد مدیریت منابع انسانی پایدار شامل عدالت و برابری، شیوه های شفاف منابع انسانی، سودآوری و رفاه کارکنان بوده و چهار حوزه مسئولیت مدیریت منابع انسانی پایدار شامل حقوقی و اخلاقی، مدیریتی، اجتماعی و اقتصادی می باشد(ژرلستروم و همکاران، 2018).

 

---

 

استراتژی های مدیریت منابع انسانی پایدار پایه هایی را برای دستیابی به اهداف سازمانی از طریق افزایش آگاهی کارکنان و شکل گیری نگرش های اجتماعی و محیطی مطلوب ایجاد می کنند(بمبیاک[5]، 2020). این استراتژی ها چهار دسته ی یکپارچه از نتایج فردی (رضایت، حفظ و نگهداشت کارکنان، کیفیت زندگی)، نتایج سازمانی و اقتصادی (سودآوری، رضایت مشتری، مزیت رقابتی پایدار)، نتایج اجتماعی (قابلیت استخدام طولانی مدت، کیفیت زندگی، عدالت اجتماعی و برابری) و پیامدهای زیست محیطی (مصرف انرژی، محصولات و خدمات سبز) را در بر دارد(دیلک و اوزر[6]، 2020).

 در واقع این بخش منابع انسانی محیط کاری را ایجاد کرده که کارکنان فعلی و بالقوه را به اندازه کافی علاقه مند نگه می دارد تا با میل و به خوبی برای سازمان کار کنند؛ در نتیجه کارکنان می توانند بدون احساس استرس یا مشکلات سلامتی بین کار و زندگی تعادل ایجاد کرده و سازمان از این طریق در امر حفظ و نگهداشت آنها موفق عمل نماید(فیصل، 2023). از سوی دیگر شیوه های مدیریت منابع انسانی پایدار مانند مدیریت پاداش، استخدام و انتخاب، آموزش و توسعه، ارزیابی عملکرد، تجربه کلی کارکنان را در یک سازمان شکل داده و موجب رشد و توسعه، و افزایش حفظ و نگهداشت کارکنان می شود(غنی[7]و همکاران، 2022).

[1] Faisal

[2] Sypniewska

[3] Piwowar-Sulej

[4] Poon & Law

[5] Bombiak

[6] Dilek & ÖZER

[7] Ghani