تاب آوری در مشاوره چیست؟

اگرچه در بین فرهنگ های مختلف، نسبت به تعاریف تاب آوری اختلاف نظر وجود دارد، اما محققان در خصوص این موضوع توافق دارند که مهارت ها و نقاط قوت خاصی که در دوران کودکی به دست می آیند به ایجاد تاب آوری کمک می کنند.

تاب آوری در مشاوره چیست؟

اگرچه در بین فرهنگ های مختلف، نسبت به تعاریف تاب آوری اختلاف نظر وجود دارد، اما محققان در خصوص این موضوع توافق دارند که مهارت ها و نقاط قوت خاصی که در دوران کودکی به دست می آیند به ایجاد تاب آوری کمک می کنند.

مهارت ها و روابط اجتماعی قوی در جوانان، به مبحث مدیریت استرس کمک می کند.

به نظر می رسد کسانی که در فعالیت های فوق برنامه مانند ورزش یا موسیقی مشارکت می کنند، مهارت های بین فردی قوی دارند که باعث افزایش اعتماد به نفس و بلوغ شان می شود.

مشارکت در فعالیت ها همچنین باعث افزایش میزان ارتباطات با دیگران می شود که موجب تسهیل شدن سیستم های پشتیبانی قوی می گردد.

توانایی تعامل و داشتن روابط مثبت با همسالان و بزرگسالان (توام با ارتباطات موثر و نشان دادن حریم شخصی مناسب) موجب ایجاد عزت نفس می شود.

توانایی حل مسئله، نمایش فعال تاب آوری است. توانایی مدیریت احساسات خود و ارزیابی واکنش عاطفی دیگران در توسعه و حفظ تاب آوری بسیار مهم است.

_{عوامل محیطی مرتبط با تاب آوری} 

عوامل محیطی مرتبط با تاب آوری عبارتند از: سطح اجتماعی- اقتصادی بالاتر، سطوحی که مراقبین بیش از حد تحت فشار نیستند و بر امنیت مالی تمرکز دارند.

وجود ثبات در مدارس و محیط های آموزشی که در آن خلاقیت ها و استعدادها پرورش می یابند و مورد احترام قرار می گیرد، از عوامل مهم در پرورش تاب آوری است.

عوامل دیگری که تاب آوری را تقویت می کنند، شامل خانواده های سالم و باثبات هستند که تبعات رشدی مطلوب را در کودکان موجب می شوند و مثوله فرزندپروری مطلوب که توام با استقلال، همکاری، شایستگی و خودتنظیمی در عین مدنظر قراردادن حریم مناسب ارتقا می دهند.

مزاج نیز با تاب آوری مرتبط است. کودکان با صفات خاصی به دنیا می آیند که در طول زمان این صفات و ویژگی های فردی ماندگار می شوند و توسط محیط اجتماعی تغییر یافته و شکل می گیرند. تناسب “خوب” بین والدین و فرزندان برای پیوند و رشد بعدی بسیار مهم است.

تاب آوری در طول زمان رشد می کند و یک ویژگی محسوب نمی شود.

تحقیقات در مورد تاب آوری شامل: عباراتی مانند مقابله انطباقی، مقابله عاطفی، تاب آوری روانی، خوش بینی آموخته شده، سرسختی، شکوفایی است. این اصطلاحات تا حدودی به جای هم نیز استفاده می شوند.

_{تاریخچه مطالعه تاب آوری}

نورمن گرمزی اولین بار، زمانی که شروع به مطالعه بزرگسالان مبتلا به اسکیزوفرنی (در دهه ۱۹۴۰) کرد اصطلاح تاب آوری را ابداع نمود.

کار او باعث شد تا عواملی را کشف کند که افراد را از آسیب شناسی روانی باز می دارد. در دهه ۱۹۷۰، او بر شناسایی عوامل خطر و توسعه استراتژی های تاب آوری تمرکز کرد.

افزایش علاقه به تحقیقات تاب آوری در نتیجه شناسایی بیشتر جوانان در معرض خطر برای مشکلات جدی مادام العمر، و تمایل همزمان برای شناسایی عواملی که باعث کاهش یا جلوگیری از وقوع این مشکلات می شوند، رخ داده است.

یک ارزیابی پرکاربرد برای شناسایی تاب آوری، تست غربالگری رشدی دنور، توسط ویلیام کی فرانکنبورگ در دهه ۱۹۶۰ ایجاد شد. دانشمندان به کشف نقاط قوت و عواملی که منجر به تاب آوری می شود ادامه می دهند.

زمانی که دانشمندان امی ورنر، مایکل راتر و گارمزی دریافتند که بیش از ۳۰ درصد از افرادی که در شرایط مخاطره آمیز یا پرخطر زندگی می کنند، علیرغم سختی های شدید، زنده می مانند و رشد می کنند، متعهد شدند که چه نقاط قوتی چنین محافظتی را فراهم می کنند.

شرایط مرتبط با نامگذاری شرایط در معرض خطر شامل: فقر، ناامیدی، سطوح پایین تر اجتماعی- اقتصادی، بی ثباتی فرهنگی تحصیلی، مهارت های بین فردی ضعیف، سوءظن و بدبینی، دسترسی محدود به مراقبت های بهداشتی، مهارت های تفکر انتقادی ضعیف، ضعف ذهنی و یا سلامت جسمانی، رفتارهای ضداجتماعی، خانواده های ناپایدار، عدم اعتقاد به خدا یا قدرت برتر، تربیت ناهماهنگ و فقدان صمیمیت و محبت می شود.

_{توسعه تاب آوری}

دانشمندان در سرتاسر رشته ها شروع به تشخیص بسیاری از عوامل مشترکی کرده اند که با تاب آوری روانی و عاطفی مرتبط است.

مطالعات طولی متعدد بررسی کرده اند که چه عواملی در تاب آوری مشمول زمان نقش داشته اند. یک دسته از عوامل شامل پیوند نوزاد و سبک دلبستگی است.

سبک های دلبستگی، زمینه را برای ارزش ها، نگرش ها و مهارت های اساسی فراهم می کنند که برای توسعه تاب آوری ضروری هستند.

سبک های دلبستگی در اوایل کودکی شروع به رشد می کنند و تا بزرگسالی اصلاح می شوند. بنابراین، دانشمندان به این نتیجه رسیده اند که والدین از طریق مدل سازی، تاثیر عمده ای بر توسعه تاب آوری دارند.

حمایت کردن، آموزش خوداتکایی و مهارت های بین فردی، تعیین حدود مناسب، نشان دادن عشق و تسهیل دلبستگی و پیوند سالم، و  آموزش ارزش های اخلاقی، مهارت های حل مسئله و خودکنترلی همچنین محیطی که در آن دمای عاطفی نشان داده می شود برای توسعه تاب آوری ضروری است.

صفاتی همچون خلق و خو و ویژگی های محیطی نیز نقش دارند، اما به نظر می رسد تاثیر کمتری در توسعه تاب آوری دارند. علاوه بر عوامل مرتبط با رشد تاب آوری در کودکان، محققان در حال شناسایی ویژگی های تاب آوری در بزرگسالان میانسال و مسن تر هستند.

بزرگسالانی که بحران ها را تجربه می کنند زمانی که از نظر اجتماعی باثبات باشند، بتوانند احساسات خود را با دوستان و همسالان خود به اشتراک بگذارند، از نقاط قوت خود برای مقابله با فعالیت های روزانه استفاده کنند و در صورت نیاز به دنبال دریافت کمک های حرفه ای باشند، بهترین نتیجه را دریافت خواهند داشت.

کسانی که تاب آوری را حفظ می کنند، هنگام وقوع بحران دست به کار می شوند، چون بر اساس نگرش شان ناملایمات را بخشی از زندگی می دانند. آنها برای حل مشکلات، پرورش و مراقبت از خود برای سالم ماندن، مدیریت احساسات خود و احساس واقع بینانه، به سختی احساس شایستگی می کنند.

افراد تاب آور در سختی معنا پیدا می کنند. این معناسازی، تمایل به تسهیل رشد شخصی و تجدید حس سپاسگزاری از زندگی دارد. به نظر می رسد بزرگسالانی که می توانند به آینده نگاه کنند و بر گذشته تمرکز نکنند بهترین نتیجه را دریافت خواهند کرد.

با مدنظر قراردادن حجم بالای استرس های روانی- اجتماعی در دهه گذشته، از جمله بلایای طبیعی در سرتاسر جهان، رکودهای اقتصادی و درگیری های بین المللی، محققان به ویژه علاقه مند به ترویج و توسعه تاب آوری، عواملی هستند که به رشد و شکوفایی انسانها کمک می کنند، نه اینکه صرفا به روند زنده ماندشان کمک کنند!

تاب آوری در همه حوزه ها و فرهنگ ها در حال آزمایش و مطالعه است. محققان آموخته اند که تاب آوری در طول زمان ایجاد می شود.