کودک آسیب دیده از اعتیاد والدین

سوءمصرف مواد یا الکل،مراقب ناکافی،غفلت و سبک ناسالم فرزندپروری،خشونت وزندگی پرتنش وعدم امنیت روانی جسمی ،عدم تعامل مثبت و حمایتگری و حساسیت والدینی،حس ازاردهنده والد والدین خویش بودن و مراقب از والدین و پذیرفتن نقش آنها در سنین بازی وعدم شکل گیری استقلال و تمایزیابی هویت کودک،می تواند به شکل گیری مشکلات روانشناختی خاصی مانند:آلوده شدن زودهنگام به علت در دسترس بودن موادو همچنین حس انتقام و و خود تخریبی ،خشم معطوف به خود ،خودکشی در دوران پرآشوب نوجوانی،افسردگی و اضطراب،بزهکاری،ترک تحصیل و فرار از منزل،تکانشگری،عزت نفس شکننده،عدم انسجام هویت،حس شرم عمیق از داشتن چنین والدینی و انزوای اجتماعی ،طرد شدگی، ترس و وحشت زدگی در دنیایی ناامن ، ایثارگری افراطی در کودکی و پرخاشگری سادیستیک در بزرگسالی منجر شود.در چنین محیطی نیاز دلبستگی،امنیت عاطفی و روانی ، نیازهای بنیادی و عاطفی کودک دچار نقصان میشودو به سلامت رشدی و جسمی و روانی وی آسیب جبران ناپذیری می زند.لذا برای پیشگیری از این آسیب های روانی اجتماعی جبران ناپذیر توصیه می شود قبل از ازدواج و انتخاب همسر و فرزنداوری زوجین به لزوم مشاوره و درمان فردی هر یک از زوجین اقدامات لازم صورت پذیرد .فرزندان ما مسئول ترمیم نشدن زخم های روان ما نیستند ،بلکه آنها حق دارند در محیطی آرام و به سبکی سالم و کارآمد رشد کنند .