بهزاد شهلاچشم یوسف آباد
کارشناس کمیسیون معماری و شهرسازی شورای اسلامی کلانشهر تبریز
29 یادداشت منتشر شدهدوری سازمان میادین شهرداری از فلسفه تاسیس آن
شهرداری ها وظیفه دارند به توزیع ارزاق و مایحتاج عمومی در سطح شهر نظارت کنند.
این کار در سال های پیش از انقلاب توسط شرکت تعاونی شهر و روستا و با ارائه ارزان قیمت ارزاق اصلی به خصوص در محله های متوسط و فقیر انجام می شد. سازمان میادین امروز، تا حدودی مسئول ادامه دادن همان وظیفه است!
برای جلوگیری از واسطه گری و سفته بازی نسبت به میوه و تره بار، میدان های فروش برپا شد تا کالا مستقیما از تولید به مصرف برسد و کمترین هزینه صرف واسطه گری شود.
در سالهای گذشته، این سیاست با اجاره داری غرفه های فروش، عملا تعطیل شده بود و سازمان میادین با رانتهای حاصل از انحصار شهرداری و وزارت صمت، غرفه هایی را به قیمت گران و در نقاط مختلف شهر اجاره می داد که مستاجران آن شبکه ای از باندها و فروشندگان حرفه ای هستند که در جاهای مختلف غرفه و فروش وانتی دارند!
عرضه جنس در غرفه ها و وانتی ها عمدتا دارای دو شاخص اصلی است، اول؛ کیفیت پایین تر میوه و دوم؛ کم فروشی برخی ها با ترازوی معیوب!
در اینکه برخی ها از این راه کسب روزی حلال میکنند، شکی نیست و کسی هم مخالف کسب این افراد نیست، اما این قضیه باید یک صورت وضعیت «نظارت پذیر» به خود بگیرد و تمام نهادهای ذی ربط باید با شهرداری همکاری داشته باشند!
اما
شهرداری تبریز چندین وظیفه مهم و اساسی دارد؛
۱- تامین آسایش ترافیکی شهروندان
۲- ساماندهی وضعیت وانتی های داخل شهر و خارج کردن انحصار فروش از چنگال باندهای حرفه ای!
برای حمایت از فروشندگان پاکدست [که دنبال کسب روزی حلال هستند]، باید یک سیستم نظارت پذیر ایجاد شود و به نظر میرسد این کار با هزینه های سنگین اجتماعی هم همراه شود!
باندهای حرفه ای سالهاست که با تحریک احساسات مردم از طریق رسانه ها، مانع از ایجاد یک وضعیت نظارت پذیر شده اند...!