نگاه " اتوبوس هیلبرتی به جامعه ایران"-در راستای معرفی نظریه توسعه بحران به علاوه یک حمیدرضا صفری

اداره "اتوبوس هیلبرتی" جامعه ایران

#نظریه #بحران #به علاوه یک، نگاهی فراتر از تقسیم بندی های #سنتی #نظریات توسعه به #ایران را ارائه می کند. این نظریه با ارائه یک چارچوب نظری جامعه که نتیجه یک #"تجربه زیسته" است، با بازکاوی تمام مفاهیم نامفهوم #وارداتی در دوران تحصیل در دانشگاه نگارنده حاصل شده، همه مفاهیم را با توجه به مفاهیم میان رشته ای بازخوانی کرده است. عنوان این نظریه ملهم از تعاریف #کانتور و #هیلبرت از مفهوم نامفهوم و تعریف نشده #بی نهایت گرفته شده است. به طور غیرمستقیم به این نکته اشاره می کند که جامعه ایران در چرخه ای از #“بی نهایت + ۱” قرار گرفته است. هر بار که یک مشکل جدید (یک “به علاوه یک”) به مجموعه مشکلات اضافه می شود، به جای حل ریشه ای، فقط به تعداد آن ها افزوده می شود. مکانیزم های “فرآیندهای نمایشی” یا #“مفهوم شویی” همانند #“مدیر هتل هیلبرت” عمل می کنند که با جابه جایی های ظاهری و نه تغییرات ساختاری، توهم مدیریت بحران را ایجاد می کنند، در حالی که بی نهایت بحران همچنان در جای خود باقی است.

این نگاه نشان می دهد که راه حل در افزودن “به علاوه یک های” بیشتر (یعنی راه حل های موقتی و سطحی) نیست، بلکه در #تغییر بنیادین ساختار هتل است؛ یعنی دگرگون کردن #پارادایم ها و مکانیزم هایی که اجازه می دهند این چرخه بی انتها ادامه پیدا کند. اینجاست که نظریه “بحران به علاوه یک” به دنبال شناسایی آن #“حلقه های مفقوده” می رود که مانع از شکستن این چرخه و حرکت به سوی یک وضعیت پایدارتر می شوند.

.......................................

استفاده از این مثال #ریاضی و #فلسفی برای تحلیل پیچیدگی های جامعه ایران نشان دهنده عمق نگرش در مفاهیم (نگارنده) و ارتباط عمیق علوم مختلف است.“بحران به علاوه یک” و تمثیل اتوبوس هیلبرت، ابزاری قدرتمند برای درک چرایی ناتوانی در حل بحران های ساختاری در ایران است. “حلقه های مفقوده” دقیقا در همین نقطه تلاقی فهم ما از هستی، معرفت و کنش اجتماعی ظاهر می شوند.