درس های آموزنده از امیرالمومنین علی علیه السلام و افلاطون

بسم الله الرحمن الرحیم

از افلاطون پرسیدند : شگفت انگیز ترین رفتار انسان چیست؟

پاسخ داد : از کودکی خسته می شود ،برای بزرگ شدن عجله می کند و سپس دلتنگ دوران کودکی خود می شود .

ابتدا برای کسب مال و ثروت از سلامتی خود مایه می گذارد سپس برای باز پس گرفتن سلامتی از دست رفته پول خود را خرج می کند .

طوری زندگی می کند که انگار هرگز نخواهد مرد ، و بعد طوری می میرد که انگار هرگز زندگی نکرده است .

انقدر به آینده فکر می کند که متوجه از دست رفتن امروز خود نیست ، در حالی که زندگی گذشته یا آینده نیست، زندگی همین حالاست.

امیرالمومنین علی علیه السلام در زمینه ی استفاده از فرصت و زندگی امروز، سخن حکیمانه ای دارد و آن اینکه می فرماید :

« ان عمرک وقتک الذی انت فیه ما فات مضی و ما سیاتیک فاین قم فاغتنم الفرصه بین العدمین، به تاکید عمر و زندگی تو( که می توانی از آن برای مسایل دنیوی و اخروی خود استفاده نمایی و بهره ی وافی و کافی ببری )، همین زمانی است که در آن قرار داری ؛ چراکه آنچه از عمرت گذشته از دستت رفته( و دیگر نمی توانی از آن بهره ببری )، و آن چه از عمرت در آینده ممکن است به دستت برسد، معلوم نیست که از آن بهره مند شوی ( زیرا هیچ تضمین قطعی بر وجود و بقاء تو بعد از این زمان و درک زمان های بعد وجود ندارد)، لذا بایستی از فرصتی که در زمان حاضر و بین دو عدم ( گذشته و آینده ) در اختیار داری ، کمال استفاده را ببری » . غرر الحکم ؛ ص222 .

ممکن است سعدی شیرین سخن از این فرمایش زیبا و حکیمانه امیرمومنان علی علیه السلام اقتباس کرده باشد که می گوید :

سعدیا دی رفت و فردا همچنان معلوم نیست

در میان این و آن فرصت شمار امروز را

بنابراین از فرصت های موجود و زندگی امروزی کمال بهره برداری را ، باید انجام داد چرا که به فرموده ی امیرالمومنین علی علیه السلام : شدیدترین غصه ها و سخت ترین حسرت ها از دست دادن فرصت هاست « اشد الغصص فوت الفرص » عیون الحکم و المواعظ ، ص 122 . و فرصت ها نیز مانند گذشتن ابرآسمان به زودی می گذرد « و الفرصه تمر مر السحاب » نهج البلاغه ، حکمت 21 .