دفاعیه ارشد: رهیافتی بر مفهوم و اصول معماری زمینه گرا در طراحی مرکز فرهنگ و تمدن استان همدان
حوزه های تحت پوشش: معماری و شهرسازی
برگزار کننده: موسسه آموزش عالی عمران و توسعه
معماری زمینهگرا به ضرورت توجه به محیط پیرامون اثر معماری تاکید دارد و بر این باور است که توازن میان معماری و محیط میتواند هم برای خود اثر و هم برای زمینه عاملی موثر و تقویت کننده باشد. زمینهگرایی الگویی است برای خلق محیط مطلوبتر لذا شناخت و آگاهی بیشتر و درکی عمیقتر نسبت به زمینه و محیط برای معماران و طراحان امری ضروری و اجتناب ناپذیر است. معماری زمینه گرا تلاشی است برای نشان دادن توان محیط مطلوب بصری در مقیاسی کلانتر از معماری. پیام معماری زمینهگرا ضرورت توجه به محیط کالبدی پیرامون اثر معماری است. معماری زمینهگرا نه تاکید بر تقلید دارد و نه مانع نوآوری و خلاقیت است. پیام آن ضرورت توجه به محیط کالبدی پیرامون اثر است و نشان میدهد که این توجه میتواند هم برای خود اثر معماری و هم برای زمینه عاملی مثبت و تقویتکننده باشد. یک ساختمان برای تناسب با بستر و تقویت وحدت با زمینه، می باید ویژگی های مشترک و اساسی معینی را داشته باشد. کیفیت زمینه یکی از موضوعات اساسی در زمینه گرایی است که پرداختن به آن اهمیت دارد. معماری در زمینه یک ارتباط بصری شیوا و قوی با محیط است. لذا پژوهش حاضر در پی آن است که، با کاربست مفهوم زمینهگرایی در عین توجه به بستر و زمینه ی طرح معماری، شاخصههای کالبدی و معمارانهای را که لازمهی هر اثر معماری است و در پاسخ به نیازهای عملکردی میباشد را حفظ و بیان کند. از این رو هدف تحقیق حاضر، تطبیق خصوصیات مختلف زمینه موجود بر کالبد و فضای معماری و همچنین معرفی مفهوم زمینه گرایی در معماری و نحوه عملکرد آن در برخورد با فرم و زمینه معماری می باشد. بنابراین به نظر می رسد با استفاده از رویکرد زمینه گرایی می توان بر عوامل موثر بر طراحی معماری مرکز فرهنگ و تمدن همدان دست یافت. بنابراین نوع روش تحقیق در این پژوهش، شیوهی استدلال منطقی میباشد و روش تجزیه و تحلیل اطلاعات در تحقیق حاضر از نوع مقایسهای میباشد. هدف این است که از معلول (متغیر وابسته) به علت احتمالی (متغیر مستقل) برسیم و بدین لحاظ این تحقیق گذشته نگر میباشد. نهایتا می توان نتیجه گرفت که، رویکردهای مواجهه با زمینه شامل: رویکرد تقلیدی، سنتی، متکبرانه، معاصر و حساس می باشند. که در طرح مورد نظر پژوهش حاضر رویکرد معاصر به عنوان رویکرد و روش محوری طراحی انتخاب شده است که هدف آن دریافت اشاراتی از زمان حال و الهام از گذشته می باشد که نتیجه آن بیانی همراه با احترام به زمینه کالبدی است. اصل سازگاری اصلی ترین قاعده ی نوآوری در زمینه موجود پذیرفته شده است و به عنوان راهکاری در جهت تاثیر فیزیکی و مفهومی بر طراحی منطبق بر زمینه گرایی ایفای نقش می کند. واژههای کلیدی: زمینه گرایی، معماری زمینه گرا، طراحی زمینه گرا.
دانشجو: طیبه بصیری وارسته استاد راهنما: دکتر رویا صادقی فرشته استاد ممتحن: دکتر بهرنگ مجیدی استاد ممتحن: دکتر شیما اسلام پور