تحلیل مناسبت محیطی برای توسعه جدید مسکونی در نواحی قابل تخریب، پاکسازی و توسعه مجدد(مطالعه موردی: منطقه 7 شهر اصفهان)

یکی از مهمترین مشکلات توسعه شهرنشینی در حال حاضر بویژه در کشورهای در حال توسعه، عدم در نظر گرفتن ملاحظات زیست محیطی در مکانیابی و توسعه کاربریها و فعالیت های مختلف شهری است که باعث شده تا زمین هایی که از نظر بوم شناختی باارزش هستند، به سرعت از بین رفته و به زمین های شهری تبدیل گردند. در این راستا، رهیافت جدید برنامه ریزی محیطی با هدف شناسایی محدودیتهای زمین در توسعه، مورد تاکید بسیاری از صاحبنظران برنامه ریزی شهری قرار گرفته است. از جمله مهمترین فنون مورد استفاده توسط برنامه ریزان محیطی برای شناسایی نواحی طبیعی با ارزش و حساس به لحاظ بوم شناختی، فن تحلیل مناسبت محیطی است. بر این اساس، این مقاله با هدف تعیین زمینهای مناسب توسعه مسکونی برپایه تحلیل مناسبت محیطی و تعیین محدودیت های توسعه در منطقه 7 شهر اصفهان انجام شده است. روش کار بدین صورت بوده است که در ابتدا روشها و فنون تحلیل مناسبت محیطی معرفی و با یکدیگر مقایسه شده و روش ترکیب خطی به عنوان روش قابل بکارگیری برای تحلیل مناسبت محیطی در منطقه 7 شهر اصفهان انتخاب گردیده است. در ادامه، پس از تعیین معیارهای قابل بکارگیری در تحلیل مناسبت محیطی نواحی قابل تخریب و توسعه مجدد منطقه، با استفاده از فرایند تحلیل سلسله مراتبیAHP و سیستم اطلاعات جغرافیاییGIS، برای هریک از معیارها نقشه ای تهیه و با استفاده از روش ترکیب خطی ترسیمی و عددی نقشه های به دست آمده از این مرحله همپوشانی شدند و در پایان نقشه نهایی که مشخص کننده سطوح مختلف مناسبت محیطی در نواحی قابل تخریب و توسعه مجدد منطقه 7 شهر اصفهان است به تصویر کشیده شد.

کلیدواژه ها:

تحلیل مناسبت محیطی ، روش ترکیب خطی ، سیستم اطلاعات جغرافیایی ، فرایند تحلیل سلسله مراتبی