مروری بر مطالعات آبشستگی آبشکن در جریان های ماندگار و غیر ماندگار

حفاظت رودخانه در برابر فرسایش و تخریب ناشی از جریان آب با استفاده از آبشکن ها، از جمله روش های متداول در مهندسی رودخانه تلقی می شود. آبشکن ها با تعدیل شرایط هیدرولیکی و ایجاد جریان آرام، قدرت فرسایش آب و توان حمل مواد رسوبی را کاهش داده و زمینه مساعدی برای رسوب گذاری و تثبیت کناره ها فراهم می آورند. آبشکن ها بر حسب مورد و شرایط رودخانه ای و اهداف مورد نظر، در شکل ها و انواع مختلف طراحی و احداث می گردند. از دیدگاه کلی، آبشکن ها را می توان به دو گروه عمده شامل آبشکن های باز (نفوذپذیر) و بسته (نفوذناپذیر) طبقه بندی نمود. در این مقاله به طور خلاصه به بررسی و مرور روش های آزمایش شده برای کاهش آبشستگی اطراف آبشکن ها در ایران و جهان در حالت جریان ماندگار پرداخته شده است. همچنین یک نکنه حائز اهمیت در این گونه مطالعات، بررسی پدیده آبشستگی و انتقال رسوب در حالت جریان غیرماندگار است که مطالعات زیادی تاکنون در این مورد صورت نگرفته است به همین دلیل در پایان به یک جمع بندی رسیده و پیشنهاداتی برای مطالعات آتی پیرامون این موضوع ارائه شده است

کلیدواژه ها:

آبشستگی ، آبشکن نفوذپذیر ، آبشکن نفوذناپذیر ، جریان ماندگار و غیرماندگار