را هکارهای مقابله با سیلاب شهری و طغیان رودخانه (مطالعه موردی ; سیلاب فروردین ماه 1398 خوزستان)

حوادث طبیعی دارایی ماهیتی هستند که تنها می توان با ارایه ی تمهیداتی خسارات وارد شده را به حداقل رساند و چنین تصوری که امکان حذف ضررهای حاصل از اینگونه حوادث وجود دارد تصوری غیر معقول می باشد. سیلاب رخ داده در فروردین ماه 1398 در مناطق جنوبی استان خوزستان ضمن خسارات مالی فراوانی که به زیر ساخت های تاسیساتی این استان وارد نمود باعث ایجاد نوعی تغییر نگرش در بحث مدیریت سیلاب گردید. در ایام وقوع سیلاب دستگاه های اجرایی مختلف در استان خوزستان و استان های همجوار به صورت تمام وقت درگیر امر مهار سیلاب بودند که تا حدودی به طور موضعی در برخی مناطق موفق به کنترل سیلاب شدند و در سایر نقاط تنها با فروکش کردن سیلاب به صورت طبیعی اوضاع زندگیساکنین منطقه به حالت اول بازگشت. یکی از نقاط بحرانی شهر اهواز قسمت انتهایی بازه ی کارون بود که در منطقه ی کوت عبدالله در محل شروع نهر بحره باعث به وجود آمدن خسارات فراوانی گردید. در این منطقه تلاش شد تا با احداث سیل بندهای خاکی تا حدودی جلوی شایش روی آب گرفته شود که به دلیل نقص در مطالعات جانمایی سیل بندها و نحوه ی اجرای نادرست این سازه ها با وجود تلاش های فراوان صورت گرفته توسط نیروهای مردمی و دولتی نتیجه ای که انتظار می رفت حاصل نشد.