مدیریت مصرف کود شیمیایی و آب در راستای کاهش اثرات زیست محیطی (مطالعه موردی مزارع برنج شهرستان ساری)

آب یکی از نهاده های مهم و در عین حال محدودکننده در تولیدات کشاورزی به شمار میرود. هدف از مدیریت منابع آب در کشاورزی، افزایش کارایی مصرف آن و بالابردن بهرهوری تولید است. در کنار مدیریت و مصرف بهینه این نهاده لازم است تا مدیران مزارع و واحدهای تولیدی در مصرف سایر نهاده ها از جمله کودهای شیمیایی هم اعتدال را رعایت نمایند تا از عواقب مصرف بیرویه انواع کودهای شیمیایی و آلودگیهای زیست محیطی جلوگیری به عمل آید. این مطالعه تلاش نموده است تا با بهره گیری از روش تحلیل پوششی داده ها میزان کارایی فنی و کارایی مصرف آب شالیزارهای شهرستان ساری را تعیین و بررسی نماید. طبق نتایج، میانگین کارایی فنی و کارایی مصرف آب مزارع در شرایط بازده ثابت نسبت به مقیاس به ترتیب 82 و 69 درصد میباشد که نشان دهنده پایین بودن سطح کارایی فنی و کارایی مصرف آب شالیکاران مورد مطالعه است. همچنین بر اساس مقادیر مازاد محاسبه شده برای کودهای شیمیایی، شالیکاران میتوانند با کاهش در مصرف این نهاده بدون تغییر در سطح تولید، از یک طرف کارایی مزارع خود را افزایش دهند و از طرفی دیگر با حفظ سطح تولید، کمترین اثرات زیانبار زیست محیطی را داشته باشند.

کلیدواژه ها:

آب ، اثرات زیست محیطی ، برنج ، تحلیل پوششی داده ها ، کودشیمیایی.