مطالعه کارآیی برخی قارچ کشهای شیمیایی در بازدارندگی از رشد رویشی قارچ عامل بیماری پوسیدگی فوزاریومی ریشه لوبیا

بیماری پوسیدگی طوقه و ریشه لوبیا ناشی از قارچ بیمارگر خاکزی Fusarium solani با گسترش جهانی و دامنه ی وسیع میزبانی،گونه های مختلف گیاهی از جمله لوبیا را مورد حمله قرار داده و هر ساله خسارت قابل توجهی را به این محصول وارد میسازد. روشهای مبارزه ی زراعی شامل تناوب بلند مدت، تنظیم تاریخ کشت، کوددهی و زهکشی مناسب زمین، تنها میتوانند تا حدودی درصد خسارات را کاهش دهند. با توجه به اهمیت بیماری پوسیدگی فوزاریومی، کارایی قارچ کشهای شیمیایی آمیستاراکسترا، تاچیگارن، تیوفاناتمتیل، یونیفورم و رورال تی اس در شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا EC50 هر یک از ترکیبات محاسبه شد، سپس غلظتهای مختلف قارچ کش تهیه و به محیط کشت PDA اضافه شد و یک قرص به قطر 5 میلیمتر از پرگنه جوان قارچ در وسط تشتک پتری قرار داده شد. تشتکها به مدت یک هفته در دمای 26درجه سلسیوس قرار گرفتند سپس قطر پرگنه قارچ اندازه گیری شد. به ترتیب قارچ کشهای آمیستاراکسترا، تاچیگارن و یونیفورم بیشترین درصد بازدارندگی رشد میسلیومی قارچ بیمارگر را سبب شدند. تمامی آزمایشات در 4 تکرار و تجزیه آماری و مقایسه میانگین صفات به روش آزمون LSD و با استفاده از نرم افزار SAS ver. 9.2 صورت گرفت.

کلیدواژه ها:

Fusarium solani ، کنترل شیمیایی ، EC50 ، پرگنه قارچ