مطالعه تاثیر متقابل نانوذرات اکسید تیتانیوم و اکسید سلنیوم برافزایش مقاومت گیاه گوجه فرنگی تحت تنش شوری

امروزه بیش از 20 درصد از زمین های کشاورزی در جهان شور هستند،که با تغییرات آب و هوایی و استفاده بیش از حد از آب های آبیاری رو به افزایش است. استرس نمک یکی از شدیدترین تنش ها است که بر بهره وری محصولات کشاورزی تاثیر منفی می گذارد. شوری موجب استرس اسمزی و سمیت یونی می شود که مانع از رشد ،گیاه جوانه زنی، فتوسنتز و عملکرد گیاهان میشود. با توجه به تاثیرات مخرب تنش شوری در گیاهان یکی از مهمترین وظایف زیست شناسان گیاهی، کشف روش هایی است که قادر به افزایش تحمل شوری در گیاهان می باشد. در واقع ، تحمل نمک یک ویژگی چندگانه است که توسط عوامل مختلف مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی اداره می شود. شوری یکی از مهمترین عوامل محدود کننده بازده محصولات کشاورزی به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک است. باتوجه به اینکه امکان پرورش گوجه فرنگی درمناطق گرم و خشک نیز وجود دارد.وجود زمین های شور در این مناطق مشکل اساسی برای پرورش گوجه فرنگی خواهد بود.به همین منظورمطالعه اثرات نانوذرات اکسید تیتانیوم و اکسید سلنیوم برخصوصیات موفولوژیکی و فیزیولوژی گیاه گوجه فرنگی تحت تنش شوری و در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد.برای این آزمایش اکسیدتیتانیوم در دو سطح 0) و (100میلی گرم بر لیتر، اکسید سلنیوم 0و 10میلی گرم بر لیتر و کلریدسدیم 0و 50میلی مولار مورد استفاده قرار گرفت.تیمارنانوذرات به صورت اسپری و شوری از ریشه اعمال شد.نتایج نشان داد که شوری باعث کاهش طول اندام هوایی ،ریشه ،وزن اندام هوایی ،ریشه و کاهش محتوی رنگیزه های فتوسنتزی شد.نانوذرات در شرایط تنش و بدون تنش باعث افزایش طول اندام هوایی،طول ریشه،وزن اندام هوایی ، ریشه ومحتوی کلروفیل و سایر رنگیزه های فتوسنتزی شد.به طور کلی مشخص شد، استفاده از نانو ذرات مقاومت گیاه را در شرایط تنش شوری بالا می برد.

کلیدواژه ها:

نانو ذره اکسیدتیتانیوم ، نانو ذره اکسید سلنیوم ، گوجه فرنگی ، تنش شوری