بررسی ارتباط سرمایه اجتماعی و خودکارآمدی در زنان مبتلا به دیابت حاملگی سال 97

مقدمه : دیابت حاملگی به عنوان یک بیماری خاموش و محدود به بارداری و شایع ترین اختلال متابولیک طی حاملگی به شمار می آید که اولین بار در بارداری تشخیص داده می شود. با توجه به نیاز به خودکارآمدی در مدیریت دیابت بارداری و از آنجا که سرمایه اجتماعی، یکی از عوامل اجتماعی موثر بر سلامت است، لذا این مطالعه با تعیین ارتباط سرمایه اجتماعی و خودکارآمدی در زنان مبتلا به دیابت حاملگی مراجعه کننده به مرکز دیابت بیمارستان رازی قائم شهر و بیمارستان امام خمینی ساری در سال 1397 انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر یک پژوهش مقطعی با رویکرد توصیفی-تحلیلی می باشد که در سال 1397 بر روی 212 نفر از زنان مبتلا به دیابت حاملگی مراجعه کننده به مرکز دیابت شهر قائم شهر و بیمارستان امام خمینی ساری انجام شد. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل فرم اطلاعات جمعیتی-اجتماعی- طبی، پرسشنامه سرمایه اجتماعی اونیکس و بولن و پرسشنامه درک خودکارآمدی بر اساس مقیاس خودمراقبتی در بیماران دیابتی (CIDS) بود. برای تجزیه تحلیل دادهها از نرمافزار SPSS نسخه 25 استفاده گردید. نتایج: نتایج مطالعه حاضر نشان داد میانگین و انحراف معیار سن زنان مبتلا به دیابت حاملگی 5/75±29/28 می باشد. اکثریت زنان ( 58 درصد) تحصیلات دانشگاهی داشتند. همچنین نتایج پژوهش ما نشان داد بین سرمایه اجتماعی و خودکارآمدی رابطه مثبت معناداری وجود دارد. یعنی با افزایش سرمایه اجتماعی در زنان مبتلا به دیابت حاملگی، میزان خودکارآمدی آنها به طور معنی داری افزایش می یابد (P<0/01). نتیجه گیری: به طور کلی میتوان گفت برخورداری از سرمایه اجتماعی باعث افزایش رفتارهای سالم مانند ورزش، بهبود دسترسی به خدمات، کاهش میزان انزوای اجتماعی، کاهش نا هنجاری های اجتماعی، شیوه ی زندگی سالم، فعالیت بدنی و عادات غذایی مناسب، دسترسی به مراقبت های بهداشتی و خدمات آموزش بهداشت و بطبع آن، باعث افزایش خودکارامدی افراد و بهبود کنترل بیماری می شود.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، خودکارآمدی ، دیابت حاملگی