بررسی سلامت معنوی و ارتبط آن با متغیرهای بالینی در زنان مبتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 363

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

MIDWIFE01_040

تاریخ نمایه سازی: 11 اسفند 1398

چکیده مقاله:

مقدمه: سلامت معنوی به رضایت ناشی از ارتباط با یک قدرت برتر و تلاش برای درک معنا و هدف درزندگی اطلاق می شود. بیماری های ناتوان کننده ومزمن از جمله مولتیپل اسکلروزیس ، فرد را باسوالاتی درباره معنا و هدف در زندگی مواجه می کنند. لذا ین مطالعه با هدف بررسی سلامت معنوی و ارتبط آن با متغیرهای بالینی در زنان مبتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس انجام شد. روش کار: این مطالعه از نوع مقطعی توصیفی- تحلیلی می باشد که در آن 210 نفر از مبتلایان به مولتیپل اسکلروزیس مراجعه کننده به کلینیک ام اس مرکز درمانی آیت اله کاشانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان شرکت داشتند. روش نمونه گیری در این پژوهش به صورت در دسترس بود. ابزار مورد استفاده شامل پرسشنامه های مشخصات دموگرافیک/بالینی ، پرسشنامه های سلامت معنوی بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی ، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه در سطح معنی داری 0,05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج نشان داد که میانگین و انحراف معیار سن بیماران 10.41±36.10 سال و مدت زمان بیماری 9.60±72.5 ماه بود .بیشترین درصد افراد متاهل (69%) افراد غیر دانشگاهی (68%) و غیر شاغل (60%) بودند .در این مطالعه میانگین و انحراف معیار از سلامت مذهبی ، سلامتی وجودی در بیماران سرطانی به ترتیب 6.70±44.7؛ 6.80±51.8 بود. همچنین نتایج نشان داد که 4,8 ٪ از سلامت وجودی و مذهبی پایین ، 27.1 ٪ متوسط و 68,1 ٪ بالا بود. ارتباط معنی داری بین سلامت معنوی با سن، تحصیلات، نوع درمان، شغل و طول مدت بیماری یافت نشد (P> 0.01). نتیجه گیری: در این مطالعه، اکثریت زنان مبتلا به بیماری ام.اس از سطح معنوی بالایی از سلامت روحی و روانی برخوردار بودند .مففوم سلامت معنوی می تواند به عنوان یک استراتژی مقابله ای در برابراسترس ناشی از بیماری و حتی در مقابل عوارض درمان در این بیمارن اثر محافظتی داشته باشد. بعلاوه بر این که سلامت معنوی می تواند به پرستاران در کاهش نا امیدی در این گروه از بیماران کمک کند.

نویسندگان

شهلا محمدی ریزی

مربی پرستاری، گروه پرستاری مراقبتهای ویژه، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

وحید شایگان نژاد

استاد بیماری های مغز و اعصاب، گروه داخلی اعصاب، دانشکده پزشکی ،مرکز تحقیقات علوم اعصاب، مرکز آموزشی درمانی آیت اله کاشانی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

مطهره نصر اصفهانی

کارشناس تکنولوژی اتاق عمل، بیمارستان امین، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران