بررسی تاثیر آموزش به بیمار پیرامون تعین فرد تصمیم گیرنده در امر درمان

زمینه: در انجام اقدامات درمانی الگوهای مختلفی وجود دارد که بر اساس آن فردی که تصمیم نهایی در امر درمان را مشخص می نماید الگوی پزشک مدار، الگوی بیمار مدار، الگوی تصمیم گیرنده همزمان پزشک و بیمار .با افزایش تعامل بیمار و پزشک در حیطه ی انتخاب بهترین روش درمانی، به بهترین نتایج درمانی می توان دست یافت .هدف از این مطالعه بررسی نگرش بیماران درباره ی فرد اصلی تصمیم گیرنده در امر درمان و بررسی میزان تغییر این نگرش با آموزش در زمینه ی پیامد های آن می باشد.روش: این مطالعه به صورت مقطعی در بیمارستان امام خمینی تهران و در مراجعه کنندگان به بخش جراحی در سال 1391 تا 1392 انجام پذیرفت.از 112 بیماری که در این مطالعه وارد شدند. ابتدا اطلاعات بیمار در باره ی نگرش خود در باره ی این مورد که چه کسی تصمیم گیرنده در امر درمان است پرسش شد .سپس به بیمار توضیحات درباره ی برتری هر مدل و پیامد ناشی از آن داده شد. روز بعد مجدا از بیمار در این زمینه سوال شد.و نتایج ثبت شد.داده ها جهت تجزیه و تحلیل آماری وارد نرم افزار spss شد و با استفاده از آزمون کای دو آنالیز شد.نتایج: از 112 بیماری که در این مطالعه شرکت کردند 54 بیمار زن و 58 بیمار مرد بود. که میانگین سنی 43 سال با رنج سنی 14 تا 72 سال بود. در قبل از انجام مداخله 64 %58 بیمار نقش پزشک و بیمار همزمان ،%36 40 بیمار نقش پزشک و 9 %6 نفر بیمار به تنهایی را تصمیم گیرنده دانسته اند.پس از انجام مداخله 53 %46 بیمار نقش پزشک و بیمار همزمان ،%46 53 بیمار نقش پزشک و 4 %3 نفر بیمار به تنهایی را تصمیم گیرنده دانسته اند.که در بررسی آماری معنی دار نبود p:.58 نتیجه گیری: هر چند از نظر تعداد بیماران با آموزش تعداد بیشتری از بیماران به این امر ترغیب شدند که از الگوی برتر ارتباطی در تصمیم گیری درمان که همان مشارکت پزشک و بیمار است استفاده نمایند ولی با توجه به اینکه این اعتقاد در فرهنگ و آموزه های اعتقادی بیماران متاثر است آموزش های بیشتر و برنامه های مدون تری را برای رسیدن به هدف نیازمند است.