بررسی آزمایشگاهی سبک سازی سازه های بتنی با استفاده از بتن کفی

بتن کفی، ملات یا خمیر سیمان سبک وزنی است که حاوی مقدار زیادی حباب های ریز هوا می باشد. نسبت حبابهای هوا در بتن کفی به طور نرمال در حدود 20 تا 65 درصد خواهدبود.شاخص مقدارهوا برای بتن هوادار معمولی باید 3 تا 6 درصد باشد، برای سیستم هایی با ملات کندگیر شده مقدار آن 15 تا 22 درصد است. محصول بدست آمده از نظر سیالیت آزاد دارای، تراکم خودبخودی بوده و به آسانی همگن و پمپ میشود. از آنجا که بتن یک ماده ترکیبی شامل ملات و مصالح درشت دانه می باشد، مقاومت بتن حباب دار وابسته به مقاومت مصالح درشت دانه وملات آن است. مقاومت قابل دست یابی در بتن درشت دانه سبک (LWAC) عموما با مقاومت های جداگانه درشت دانه و ملات به همراه نوع توزیع فشار تعیین می شود که به آن مقاومت تقسیم کننده(fg) گفته می شود. هدف این تحقیق تجربی در ابتدا تائید آزمایشگاهی وجود مقاومت تقسیم کننده در بتن درشت دانه کننده سبک(LWAC ) و پیشنهاد روشی برای ارزیابی مقدار fg می باشد. همچنین بررسی این که چگالی ذره ای (p) و حداکثر اندازه دانه ریز دانه ها (شن و ماسه) چه تاثیری بر روی مقدار fg می گذارد.

کلیدواژه ها:

بتن سبک ، بتن کفی ، مقاومت تقسیم ، سبک سازی.