منابع انسانی و نقش آن برعملکرد سازمان

در طول چند دهه گذشته تطبیق و به کار گیری روش های مدیریت عملکرد جهت بهبود ارائه خدمات و کسب پیامدهای کلیدی از اجزاء اصلی تغییرات مهم و توسعه منابع انسانی دولت ها شده است. باتوجه به نظام اداری کشور در خصوص مدیریت عملکرد کارکنان و با عنایت به این که مدلی که امروز اجرا می شود، در عمل توانایی ارزیابی عملکرد صحیح کارکنان و به دنبال آن توسعه منابع انسانی را ندارد. نقش مدیریت منابع انسانی در دستیابی به مزیت رقابتی به میزان زیادی در پژوهش های پیش مورد بحث قرار گرفته است، اما درباره سازگاری راهبردهای مدیریت منابع انسانی و راهبردهای کسب و کار و اثر آن بر عملکرد سازمانی، مطالعات اندکی انجام شده است. سازمان های پویا آموخته اند که در برابر تحولات روندها و چالش هایی که در ابعاد و زمینه های گوناگون پدید می آید بازتاب نشان دهنده دولت نیز برای اجرای ماموریت ها و مسئولیت های خاص خود در عرصه های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، باید مجهز به سازمان هایی پویا باشد. ساختارهای بروکراتیک، تخصص گرایی عصر تیلوریسم، تمرکز گرایی، تاکید بر نیروی جسمی کارکنان، ساعت کار انعطاف ناپذیر و نظایر آن در دنیای پرشتاب امروز کمرنگ شده و چالش های جدیدی را موجب شده است که مدیران منابع انسانی در سازمان های دولتی کشورمان باید با آن ها برخورد کنند تا فعالیت ها و وظایف خود را به طور اثربخش به انجام برسانند. عدم یکپارچگی عملیات مدیریت منابع انسانی، برنامه ریزی نیروی انسانی کوتاه مدت، پرداخت های وقت مزدی، نارسایی یا عدم شفافیت شرح های وظیفه و شرط احراز گزینش های بی ارتباط یا کم ارتباط با وظایف شغلی و.... نارضایتی گیرندگان خدمات یا مصرف کنندگان بهره وری اندک، هدر رفتن منابع، کم انگیزگی کارکنان و امثال آن را به دنبال دارد و سازمان را رفته رفته از هدف خود دور می کند. این مقاله بر آن است که با شناسایی روندها و چالش های مرتبط با این وظایف، نگرش های نوینی را پدید آورد و تاثیر کارکردهای مدیریت منابع انسانی بر عملکرد سازمانی، با توجه به متغیر میانجی قابلیت بازاریابی بپردازد، و نحوه اثرگذاری سازگاری راهبردهای مدیریت منابع انسانی و راهبردهای کسب و کار را بر عملکرد سازمانی مورد بررسی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

منابع انسانی ، مدیریت عملکرد ، دولت ، ارزیابی