بررسی رابطه بین اختلالات روانی والدین در بروز اوتیسم در کودکان استان آذربایجان غربی: مطالعه مورد - شاهدی

مقدمه: اوتیسم یک اختلال رشد در عملکرد مغز است. افراد مبتلا سه نوع علامت را نشان می دهند: روابط اجتماعی ضعیف، مشکلاتی در ارتباط کلامی و غیرکلامی، و نیز علائق و فعالیت های محدود. هدف از مطالعه حاضر بررسی رابطه بین اختلالات روانی والدین در بروز اوتیسم درکودکان استان آذربایجان غربی بود. روش: این تحقیقی از نوع موردی – شاهدی می باشد که در آن گروه مورد از والدین کودکان اوتیسم ( 76 مادر و 76 پدر) تشکیل شده و گروه کنترل یا همان گروه شاهد شامل والدین خویشاوند دارای کودک سالم ( 149 پدر و 149 مادر) و والدین غیرخویشاوند دارای کودک سالم ( 77 مادر و 77 پدر) بود که در متغیرهای موردنظر دو گروه با هم مقایسه شده اند. جامعه مورد استفاده در این پژوهش تمامی کودکانی است که در مراکز بهداشتی استان آذربایجان غربی تشخیص اوتیسم دریافت کرده اند. 76 کودک مبتلا به اوتیسم با توجه به شیوع یک درصدی آن در جامعه با مراجعه به مراکز ارائه دهنده خدمات کودکان اتستیک در شهر ارومیه انتخاب و مجددا توسط روانپزشک مورد ارزیابی قرار گرفته و موارد تایید شده اوتیسم وارد مطالعه گردیدند. گروه شاهد (CONTROL) برای هر یک مورد، در این پژوهش سه نفر شاهد در نظر گرفته شد، برای هر مورد دو نفر کودک سالم از اقوام درجه یک و یک نفر کودک سالم غیرخویشاوند بود. برای کنترل عوامل مخدوش کننده بالقوه، از همسان سازی استفاده شد. بدین صورت که هر دو گروه از نظر جنس، محل سکونت، سن همسان سازی شدند مجموعا 226 نفر ( 149 نفر خویشاوند و 77 نفر غیرخویشاوند) برای گروه کنترل انتخاب شدند. یافته ها: یافته ها مطالعه حاضر نشان داد که فراوانی بیماری های روانی شامل وسواس اجباری، حساسیت در روابط متقابل، افسردگی، اضطراب، پرخاشگری، ترس، بدبینی و روان گسسته گرایی پدر و مادر در دو گروه اوتیسم و کنترل تفاوت دارند. با توجه به اینکه در تمامی مقیاس ها مقدار P کم تر از 0/05 بود، لذا بین اختلال روانی والدین وسابقه اختلال روانی در اقوام با بروز اتیسم ارتباط معنی داری وجود داشت. نتیجه گیری: فراوانی اختلال روانی در اقوام و داشتن سابقه پزشکی می تواند زنگ خطری در بروز اتیسم باشد.

کلیدواژه ها:

اتسیم ، اختلال روانی و سابقه روانی