کاربرد الگوی ریاضی برای پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر پایه چهارم مدارس دولتی شهرستان بروجن براساس جو سازمانی مدرسه و رضایت شغلی معلمان

هدف از پژوهش حاضر، کاربرد الگوی ریاضی برای پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر پایه چهارم مدارس دولتی شهرستان بروجن براساس جو سازمانی و رضایت شغلی معلمان است. جامعه آماری این پژوهش را معلمان پایه چهارم مدارس دخترانه دولتی روستایی شهرستان بروجن تشکیل می دهد که تعداد آنها 117 نفر بودند و بدلیل تعداد کم معلمان روش سرشماری بکار گرفته شد. جو سازمانی مدارس از طریق پرسشنامه جو سازمانی هالیپین و کرافت و رضایت شغلی آنان از طریق پرسشنامه استیفن رابینز مورد سنجش قرار گرفت. میانگین معدل دانش آموزان هر معلم به عنوان شاخص پیشرفت تحصیلی بکار رفته است. نتایج تحلیل های رگرسیون چندگانه، حاکی از آن بود که رضایت شغلی از طریق دو متغیر پیشرفت تحصیلی بکار رفته است نتایج تحلیل های رگرسیون چندگانه، حاکی از آن بود که رضایت شغلی از طریق دو متغیر جوسازمانی (بی علاقه گی، روحیه گروهی) قابل پیش بینی و بیشترین اثر مستقیم معنادار بر رضایت شغلی را بی علاقه گی دارد و پیشرفت تحصیلی از طریق رضایت شغلی معلمان و چهار متغیر جو سازمانی (بی علاقه گی، روحیه گروهی، نفوذ، مزاحمت) قابل پیش بینی می باشد. روحیه گروهی بیشترین اثر مستقیم بر پیشرفت تحصیلی را دارد. از ترکیب دو معادله رگرسیون می توان به این نتیجه رسیدکه روحیه گروهی و بی علاقه گی علاوه بر اینکه رابطه مستقیم با پیشرفت تحصیلی دارند از طریق متغیر رضایت شغلی هم با پیشرفت تحصیلی ارتباط دارند و رضایت شغلی می تواند متغیر واسطه برای پیش بینی پیشرفت تحصیلی از طریق ابعاد جو سازمانی باشد.

کلیدواژه ها:

جو سازمانی ، رضایت شغلی ، پیشرفت تحصیلی