بررسی حقوق مالکیت معنوی در قوانین ایران و اسناد بین المللی

حقوق مالکیت (معنوی) فکری، مفهوم حقوقی نوینی است که از فعالیت ها و محصولات فکری در زمینه های تجاری علمی و ادبی وهنری حمایت می کند و شامل دو بخش مالکیت صنعتی و مالکیت ادبی وهنری است. حقوق مالکیت فکری بامعنوی عبارت است ازحقوق مربوط به آفرینش ها وخلاقیت های فکری در زمینه های علمی، صنعتی، فنی وادبی و هنری که در کنوانسیون ها و موافقت نامه های مربوط تعریف جامع ومانعی از این حقوق داده نشده بلکه اغلب مصادیق آن برشمرده شده و سپس حدود و ثغور حقوق مرتب بر آن ها مشخص شده است. ایده محض در هیچ کدام از دو نظام حقوق مالکیت صنعتی و به موجب حقوق مالکیت صنعتی و از بیان آن به شرط اصالت در چارچوب مالکیت ادبی وهنری حمایت می شود. در جمهوری اسلامی ایران نیز در رابطه با حمایت از حقوق مالکیت معنوی قوانین متعددی به تصویب رسیده است، و در پژوهش حاضر به بررسی حقوق مالکیت فکری به طور کلی پرداخته وموارد حمایت آن را در قوانین ایران و اسناد بین المللی تبیین می کند.

کلیدواژه ها:

مالکیت فکری ، مالکیت ادبی ، مالکیت صنعتی ، قانون مالکیت معنوی