تبیین و تفسیر فقهی وحقوقی بیماری ها و صدمات مسری و واگیردار

در حال حاضر بیماری های مسری نوظهور از نوع کشنده، در حال افزایش بوده و سالیانه باعث مرگ بسیاری می گردد. معدودی از این بیماری ها مطلقا، برخی به صورت نسبی کشنده و اکثرا نیز غیر کشنده به حساب می ایند. ویژگی های موجود در بیماری های مسری از جمله وجود فاصله زمانی بعضا زیاد از زمان انتقال تا حدوث نتیجه، آگاهی یا عدم آگاهی طرفین از آلوده بودن به ویروس، رضایت طرفین در پاره ای موارد و مشخص نبودن شخص انتقال دهنده، وسعت و تداخل آثار ناشی از انتقال با وقایع دیگر باعث صعوبت احراز و اثبات رابطه استناد البته از نوع واقعی و مادی آن، به عنوان شرط ضروری درتوجه ضمان از یک سو و انتساب عناوین متفاوت مجرمانه بر مرتکب از جهت دیگر، خواهد شد. هرچند از لحاظ اثباتی به دلایل فوق در راستای احراز رابطه استناد، با پیچیدگی هایی مواجهیم و برخی از فقها و حقوقدانان نیز به دلیل این صعوبت، اجرای قصاص و یا حد را بر منتقل کنندگان بیماری ها، منتفی دانسته اند، لیکن این مسایل مانع اثبات واجرای مجازات هایی از نوع تعزیز، حتی حدود و یا قصاص بر منتقل کننده نبوده و تطبیق موضوع با ویژگی های مندرج در ق.م. ا مصوب 92 نیز موید احراز عناوین مجرمانه مختلف دارای مجازات های پیش گفته است.

کلیدواژه ها:

صدمه مسری ، فقه ، حقوق