تاثیر همزمان فعالیت تمرینی منظم و ویتامین D بر سطح آپپتوز و آنزیم های آنتی اکسیدانی بافت قلب در رت های نر قرار گرفته در معرض آب اکسیژنه

مقدمه: اثرات بیولوژیک ترکیبات اکسیدکننده قوی در بدن انسان، تحت کنترل عوامل آنت یاکسیدان است. اختلال در عمل اندام ها ممکن است نتیجه واکنش هایی میان رادیکال های آزاد با غشاء سلول ها باشد. معلوم شده است که هدف اصلی رادیکال های اکسیژن، لیپیدهای غشاء سلول ها می باشد.هدف از مطالعه حاضر، بررسی آسیب پذیری سلول های میوکارد و ارزیابی آنزیم های آنتی اکسیدانی در بافت قلب رت های نر می باشد. مواد و روش ها: 60 سر رت نر بالغ از نژاد ویستار با وزن 220±20 گرم و سن 8 تا 10 هفته به طور تصادفی براساس مداخلات استرس، ویتامین Dو فعالیت تمرینی منظم به 10 گروه شش نفره شامل ویتامین D و فعالیت تمرینی منظم، گروه شاهد، آب اکسیژنه H، آب اکسیژنه دو برابر H2، اب اکسیژنه + ویتامین دی HD آب اکسیژنه دو برابر + ویتامین دی HD2، آب اکسیژنه + تمرین HE ، آب اکسیژنه + تمرین HE2 اب اکسیژنه + تمرین + ویتامین دی HDE، آب اکسیژنه دو برابر + تمرین + ویتامین دی HDE2 و نهایتا دی متیل سولفوکساید + سالین DMSO تقسیم و به مدت 8 هفته تحت پروتکل مداخله قرار گرفتند. سپس غلظت آنزیم های آنتی اکسیدانی در بافت قلب اندازه گیری و با استفاده از تجزیه تحلیل واریانس سه طرفه تحلیل شد. سطح معناداری برابر 0/05 در نظر گرفته شد. نتایج: یافته ها نشان داد که تمرین باعث افزایش SOD و GPX شد اما افزایش کاتالاز معنادار نبود. همچنین از سوی دیگر تلفیق تمرین، ویتامین D و آب اکسیژنه تاثیر هم افزایی در مهار فعالیت پروتیین FAS داشت و در حفاظت و پیشگیری از عوارض ناشی از آپپتوز و التهاب میوکارد موثر بود نتیجه گیری: در رابطه با مصرف دوزهای مختلف H2O2 در مقایسه با گروه تمرین و D به تنهایی و یا گروه کنترل نشان داده شد که ترکیب تمرین استقامتی و D باعث افزایش معنادار و خیلی بیشتری در فعالیت آنزیم های SOD و GPX می شود.

کلیدواژه ها:

استرس اکسیداتیو ، فعالیت تمرینی منظم ، مالون دی آلدیید CAT ، SOD