شناسایی شاخص های رهبری منطقه ای جمهوری اسلامی ایران و تاثیر آن بر عمق بخشی انقلاب اسلامی

ایران، از لحاظ تاریخ، فرهنگ، تمدن و جغرافیای سیاسی در میان کشورهای غرب آسیا و به خصوص در منطقه دارای جایگاه ممتاز و موقعیت برتر بوده است. امروزه جمهوری اسلامی ایران برای عمق بخشی در منطقه به عنوان رهبر منطقه ای دارای پتانسیل و شاخص های رهبری است. هدف مقاله حاضر شناسایی و معرفی شاخص های رهبری منطقه ای جمهوری اسلامی ایران است. پژوهش حاضر از نوع بنیادی و روش تحقیق تلفیقی بوده که با استفاده از روش دلفی شاخص های رهبری منطقه ای جمهوری اسلامی ایران شناسایی شده و با استفاده از روش تحلیل عاملی اکتشافی با عناصر اصلی و چرخش متعامد از نوع واریماکس اعتباریابی شده است. جامعه آماری این پژوهش تمام شمار بوده و شامل کلیه خبرگان دانشگاهی در حوزه مطالعات منطقه ای و مدیریت دولتی بوده و همچنین مدیران و پژوهشگران مراکز تحقیقاتی که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. به منظور شناسایی شاخص های مرتبط با رهبری منطقه ای، در مرحله اول با مرور مبانی نظری و پژوهش های پیشین به گسترش یک مقیاس رهبری منطقه ای متناسب پرداخته شد. در مرحله دوم با مراجعه به خبرگان و انجام مصاحبه های نیمه ساختار یافته نسبت به اصلاح شاخص های احصا شده از ادبیات تحقیق پرداخته شد. در مرحله سوم به منظر تشخیص اینکه کدام شاخص رهبری ابعاد اصلی رهبری منطقه ای را تشکیل می دهد وهمچنین شناسایی روابط بین شاخص ها، از تحلیل عامل اکتشافی استفاده شد. شاخص های رهبری منطقه ای جمهوری اسلامی ایران، مشتمل بر پنج بعد انرژی درونی، قوانین ممتاز و مجریان توانمند، قوای مسلح و جمعیت، علم فناوری و اقتصاد وتعاملات (میزان تاثیرگذاری در ملت ها) و با دوازده شاخص، شناسایی گردید. براساس نتایج ویافته تحقیق، به نظر می رسد با شناسایی شاخص های رهبری منطقه ای، عمل و استمرار آن، سبب عمق بخشی خارجی انقلاب اسلامی خواهد شد، مصادیق و نمونه های عینی بررسی شده در مقاله، این فرضیه را تایید می کند.

کلیدواژه ها:

رهبری منطقه ای ، انرژی درونی ، علم و فناوری ، تاثیرگذاری بر سایر ملت ها ، عمق بخشی انقلاب اسلامی.