موانع اصلی پیش برد کنوانسیون های زی ستمحیطی با تاکید بر کنوانسیون پاریس

کنوانسیون های زیست محیطی به عنوان اجماعی جهانی علیه بحران تغییرات آب و هوایی در طی سالیان دچا ر دگرگونی های گسترده و ملموسی شده اند این کنوانسیون ها با ایجاد مسئولیت اخلاقی در قبال محیط زیست بازوی اجرایی این تعهدات به شمار می روند به بیان دیگر با استناد به این استدلال که حقوق بین الملل حقوقی عرفی است به این نکته می رسیم که اجرای تعهدات بین المللی برای بازیگران به نوعی فرصت برای ارتقا یا حفظ جایگاه بین المللی آنها است د ر چنین شرایطی به نظر می رسد محیط زیست به عنوان سرمایه ای بین نسلی دستخوش اراده دولت ها برای اجرای تعهدات زیست محیطی شده اند برای مثال پیمان کاهش تغییرات آب و هوایی پاریس باوجود پذیرش کشورهای عضو مانند آمریکا که نقش به سزایی د ر آلایندگی های جهان دارد، در اجرا دچار عدم تطبیق با منافع ملی و عملا عدم اجرای آن است مقاله پیش رو در پی پاسخ به این س وال است کهکنوانسیون های زیست محیطی برای اجرای تعهدات دچار چه بحران هایی هستند؟ این مقاله با روش توصیفی تحلیلی صورت پذیرفته است و یافته های آن حاکی از آن است که کشورها با اختلاف و عدم تطبیق منافع بین المللی با منافع داخلی و ملی ، دولت ها تمایلی به اجرای این توافقات ندارند در واقع عملا مسئولیت بین المللی دولت ها در مهار و کنترل بحران های زیست محیطی قربانی خوانش متفاوتی از بحران در سطح داخلی شده است.

کلیدواژه ها:

پیمان پاریس ، حقوق بین الملل ، محیطزیست ، بحران بینالمللی ، پروتکل کیوتو