کاربرد سلاح های خودمختار و اصول حقوق بشردوستانه

پیشرفت تکنولوژی در زمینه تسلیحات، موجب تلاش هایی برای ساخت سلاح های کاملا خودمختار شده است. این سلاح هایرباتیک قادرند بدون دخالت انسان و به طور مستقل هدف حمله را در میدان مخاصمه انتخاب کرده و به سمت آن شلیککنند. این قابلیت، چالش های اساسی زیادی را در خصوص مطابقت کاربرد این سلاح ها با اصول حقوق بشر و حقوقبشردوستانه ایجاد کرده است. مقاله پیش رو به خصوص توانایی این سلاح ها در خصوص حمایت و حفاظت از غیرنظامیان ورعایت اصل تفکیک و تناسب را مورد بررسی قرار میدهد. مخالفان کاربرد سلاح های کاملا خودمختار بر این اعتقاد هستندکه این سلاح ها نمی توانند مانند انسان تصمیم بگیرند، قضاوت کنند و درک محیط های پیچیده برایشان مشکل است؛ درنتیجهنمی توانند الزامات حقوق بشردوستانه ازجمله اصل تفکیک و تناسب را در جنگ برآورده کنند. در مقابل، طرفداران کاربردسلاح های خودمختار ادعا می کنند قوانین در حال پیشرفت است و این پیشرفت ظرفیت تنظیم و کنترل این سلاح ها در پرتوقواعد حقوق بشردوستانه را دارد. این تحقیق به این نتیجه می رسد که سلاح های کاملا خودمختار ممکن است در مناطق خارجاز سکنه، بیابان ها و مناطق دریایی که عاری از افراد عادی و غیرنظامی هستند بتوانند کاربرد داشته باشند و اصول تفکیک وتناسب را حتی بهتر از انسانها اعمال کنند، اما در دیگر موارد تردیدهایی بسیار جدی وجود دارد.

کلیدواژه ها:

اصل تفکیک ، اصل تناسب ، حقوق بشردوستانه ، سلاح های خودمختار ، ربات های جنگی ، حقوق مخاصمات مسلحانه