اثربخشی مداخله ارگونومی در کاهش اختلالات اسکلتی- عضلانی کارگران سالن مونتاژ کامیون

مقدمه: مطالعه حاضر با هدف ارزیابی ریسک ارگونومیک وبررسی میزان اثربخشی مداخلات ارگونومیک بر وضعیت بدنی کارگران سالن مونتاژ کامیون کشنده شرکت سایپا دیزل در سالهای 1394-95 طراحی و اجرا شده است. روش کار: این مطالعه از نوع مداخله ای بوده است. افراد مورد مطالعه، 130 نفر از کارگران سالم بودند. تعیین شیوع علایم اختلالات اسکلتی- عضلانی با استفاده از نسخه فارسی معتبر پرسشنامه نقشه نگاشت بدن و ارزیابی ارگونومیک ریسک ابتلا به این اختلالات با استفاده از روش ارزیابی سریع مواجهه، قبل و پس از انجام مداخلات ارگونومیک صورت گرفته است. یافته ها: براساس نتایج حاصل از آنالیز پرسشنامه های نقشه نگاشت بدن جمع آوری شده، 78/5 ± 0/5 درصد ازکارگران مورد مطالعه اظهار کرده بودندکه در یک سال گذشته، قبل از شروع مطالعه، حداقل در یکی از نواحی 11 گانه مورد بر رسیدن، دارای علایم اختلالات اسکلتی- عضلانی بوده اند. بیشترین علایم در نواحی تحتانی پشتی کمری 51/5) درصد)، فوقانی پشتی 33/8) درصد) و تحتانی پا و ساق پا 18/5) درصد) میباشد. همچنین نتایج حاصل از آزمونهای آماری نشان دادند که مداخلات ارگونومیک اجرا شده، در کاهش شیوع علایم اختلالات اسکلتی- عضلانی و سطح ریسک ارگونومی محاسبه شده به روش QEC در جامعه مورد مطالعه موثر بوده اند و بطور متوسط 44/5 درصد کاهش نشان داده اند. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان میدهند که شیوع علایم اختلالات اسکلتی- عضلانی و سطح ریسک ارگونومیک محاسبه شده به روش QEC در کارگران صنعت خودروسازی مورد مطالعه، بسیار بالا است و با اجرای مداخلات ارگونومی متناسب با برخی شرایط مورد مطالعه تا حد قابل توجهی کاهش مییابد.

کلیدواژه ها:

اختلالات اسکلتی- عضلانی ، پرسشنامه نقشه نگاشت بدن ، روش QEC ، مداخلات ارگونومیک صنعت خودروسازی