بازبینی سیستم ارزشیابی و گزارشگری دارایی های موروثی

در 25 سال گذشته، گزارش های مالی از دارایی های میراث، یک مسیله بسیار مشکل ساز برای نهادهای بخش عمومی که دارای ایندارایی ها می باشند، بوده است، ارزیابی دارایی های میراث، متمرکز بر یک چارچوب است که سهامداران را با محور اجتماعی،حقوقی و فرهنگی، بجای ارزش های اقتصادی این دارایی ها نشان می دهد. اما اگر دارایی های میراث نتوانند در گزارش های مالی بهصورت جداگانه گنجانده شوند باعث ایجاد سردرگمی و نامفهومی ترازنامه می گردند. بر اساس این رویکرد، دارایی های میراثنباید در صورت وضعیت مالی گنجانده شوند از این رو، هر کشور باید اظهارنامه عامل دارایی هایی را که در آن، دارایی های میراثدر این بیانیه در واحد های فیزیکی در مقادیر مالی بیان شده اند را ایجادکند. بنابراین به منظور محاسبه درآمدها و هزینه های مربوطبه دارایی های میراث، هر استان باید یک صندوق مالی را ایجاد کند. این صندوق، تمام درآمدها و هزینه های مربوط به دارایی هایمیراث را در هر کشور دارد. روش تحقیق در این پژوهش به صورت توصیفی است. در تحقیق توصیفی هدف توصیف کردن شرایطیا پدیده های موردبررسی است از روش سرشماری برای تهیه نمونه آماری استفاده شد که تعداد نمونه 100 نفر انتخاب گردید. نتایجحاصل از تحقیق نشان می دهدکه بین سیستم ارزشیابی و گزارشگری دارایی موروثی رابطه معنی داری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

دارایی موروثی ، سیستم ارزشیابی ، گزارشگری دارایی