تحلیلی بر پاتولوژی اجتماعی گردشگری در منطقه ثامن مشهد

گردشگری یکی از بخش های مهد اقتصادی است که توانسته است به عنوان یک صنعت پاک مطرح شود. از آنجا که گردشگری با محیط طبیعی و فعالیت های اقتصادی اجتماعی رابطه متقابل دارد، می تواند آثار و پیامدهای مثبت و یا منفی در این زمینه ها داشته باشد. تراکد بیش از حد گردشگران در بعضی مقاصد گردشگری ممکن است به برانگیختن خشم، ناراحتی و حس دشمنی ساکنان محلی نسبت به گردشگران منجر شود ولی اگر منافع گردشگری به درستی توزیع شود، می تواند سطح زندگی مردم را بهبود بخشد. برای مقابله با آسیب های اجتماعی می بایست به شناسایی و حل بسترهای آن بپردازید. در این مقاله سعی شده است ضمن بررسی و شناخت آسیب های اجتماعی در منطقه ثامن میزان ارتباط این آسیب ها با پدیده گردشگری مشخص شود. هدف اصلی این مقاله بررسی رابطه میان جرم و پدیده گردشگری در منطقه ثامن شهر مشهد است. روش تحقیق توصیفی – تحلیلی و از نوع کاربردی می باشد، همچنین اطلاعات این پژوهش از طریق روش میدانی تکمیل و پرسشنامه مردمی جمع آوری و سپس با کمک نرم افزار تحلیل آماری SPSS با کمک آزمون های آماری ناپارامتریک مانند آزمون تی و مقایسه میانگین، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان تعداد 150 نفر (شهروند-زائر) در نظر گرفته شده است. در نهایت پس از بررسی و تحلیل داده های آماری مشخص شد تراکم و شلوغی منطقه که متاثر از حضور جمعیت میلیونی گردشگران بوده در ترکیب با عوامل کالبدی و وضعیت بافت محدوده (نحوه طراحی بافت) از عوامل مهم در شکل گیری آسیب های اجتماعی و کاهش امنیت شهری و بروزجرم در منطقه ثامن شهر مشهد می باشد.

کلیدواژه ها:

پاتولوژی اجتماعی ، امنیت اجتماعی ، عوامل کالبدی ، گردشگر-زائر ، منطقه ثامن مشهد