بررسی و ارائه مدل های نوین کسب و کار در صنعت گردشگری (مطالعه موردی: منطقه شاندیز)

گردشگری از جمله صنایع نوپایی محسوب می شود که در مدت کوتاهی توانسته است توجه جهانیان را به خود جلب کند. امروزه این صنعت در ردیف بخش های اقتصادی پر درآمد و کد هزینه دنیا قرار دارد که سهم 10 درصدی از تولید ناخالص و اشتغال جهانی را به خود اختصاص داده است و از هر 11 نفر شاغل در سطح دنیا یک نفر در این بخش فعال می باشد. رشد سریع صنعت گردشگری فرصت های متعددی جهت راه اندازی کسب و کار در این بازار سودآور فراهم ساخته و تجارت بین المللی در بخش گردشگری از چند دهه گذشته رشد قابل ملاحظه ای را تجربه نموده است. براساس آمار سازمان جهانی گردشگری، ایران دارای رتبه پنجم جاذبه های طبیعی و رتبه دهم جاذبه های باستانی و تاریخی است. حال با توجه به ظرفیت های ایران در حیطه گردشگری، نرخ بالای بیکاری، لزوم افزایش درآمد ارزی و سرمایه گذاری خارجی در کشور توجه بیش از پیش به اینصنعت می تواند علاوه بر افزایش زمینه های تعامل با کشورهای مختلف، اشتغال و ارزآوری برای کشور را به همراه داشته باشد. در صورت توجه به عوامل تاثیرگذار و برنامه ریزی جهت توسعه توریسم به خصوص در مناطق ییلاقی و تفرجگاهی، می توان نقش عمده ای در توانمندسازی مردم محلی و تنوع بخشی به رشد اقتصادی و نیز خلق فرصت های شغلی جدید در ارتباط با سایر بخش های اقتصادی ایفا کرد. منطقه گردشگریشاندیز از دیرباز دیار آشنای جهانگردان و طبیعت گردان بوده و این حکایت از جایگاه والای جغرافیایی، فرهنگی و تاریخی این منطقه دارد، به عنوان نمونه موردی این مقاله در نظر گرفته شده است که سالانه میزبان 50 میلیون گردشگر می باشد. در چند سال اخیر اقدامات موثری در توسعه صنعت گردشگری در این منطقه صورت گرفته است که این اقدامات نشان از ارزشمند بودن این صنعت و سودآوری چشمگیر اقتصادی آن میباشد. از این رو در راستای تحقق ایده های سازمانی و تبدیل آنها به ارزش اقتصادی، در این مطالعه سعی شده است ضمن بررسی فرصت های سرمایه گذاری، ارائه مدل های نوین کسب و کار با نگاه ویژه به کسب و کارهای کوچک و متوسط بررسی و در دستور کار قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

توریسم ، توسعه کسب و کار ، فرصت های سرمایه گذاری