بررسی طراحی منطقهای برای ایجاد یک فرهنگ جدید در معماری منظر

در معماری منظره، طراحی منطقه ای یک نوع طراحی فضایی در مقیاس بزرگ است که دیدگاه های طولانی مدت و چشم انداز هایی را برای منطقه ای ایجاد می کند که حالت های فضایی موجود در آن منطقه و کارکرد های آن ها تحت فشار هستند و باید با شرایط سختی ، تطبیق پیدا کنند. این شرایط فضایی معمولا خیلی به خوبی تعریف نشده است و نیازمند تغییرات ساختاری می باشد. اصول طراحی های منطقه ای، نشان دهنده ی ادراک در مورد فعالیت های مناسب و روش های صحیح اجرای روند طراحی می باشد، درست مانند روش ها و مراحل اجرای روند طراحی منطقه ای. ازین رو، اصول توسعه یافته توسط طراحان منطقه ای معمولا پنجره ای را می سازد که از طریق آن می توان در رابطه با روند و تخصص طراحی منطقه ای، دیدگاه های صحیحی را به دست آورد و همچنین نشان می دهد که طراحی منطقه ای موجب بهبود درک ما نسبت به طراحی راهبردی می شود ، یعنی طراحی در شرایطی که حالت های گذار اجتماعی و تغییرات ساختاری در آن وجود دارند. این پژوهش به روش کیفی و توصیفی اصولی را که طراحان منطقه ای برای ساختار و سازمان دهی روند طراحی خودشان استفاده می کنند را بررسی می کند. و سپس بیان میکند که روند طراحی یکی از قسمت های ناگسستنی از روند گسترده ی تغییر مورد نظر می باشد. همین موضوع موجب می شود که یک دیدگاه پویا در طراحی، در تعامل با ذینفعان، و نسبت به جایگاه طراحان در روند طراحی ایجاد شود و نیازمند یک فرهنگ جدید ( نوسازی شده) در طراحی ها می باشد.

کلیدواژه ها:

معماری منظر ، طراحی منطقه ای ، معماری منظره ، نوسازی طراحی ، طراحی فضایی