اثر تاریخ کاشت بر صفات زراعی وعملکرد روغن ارقام آفتابگردان (Helianthus annus L.) در شرایط دیم

آفتابگردان ( Helianthus annus L. ) از مهمترین گیاهان روغنی در جهان و ایران است که سازگاری زیاد به شرایط آب و هوایی داشته وحاوی درصد بالایی از روغن میباشد و همچنین به دلیل پتانسیل بالای این گیاه در استفاده از رطوبت ذخیره شده خاک در شرایط دیم امکان کشت این گیاه در چنین شرایطی فراهم گردیده در همین راستا آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد . کرتهای اصلی آزمایش شامل چهار تاریخ کاشت از 10 فروردین به فاصله زمانی 10 روز و کرتهای فرعی شامل سه رقم آفتابگردان)رکورد،زاریا،آذرگل( بود، صفات مورد ارزیابی شامل وزن ساقه، وزن طبق، وزن هزاردانه، تعداد دانه در طبق، درصد روغن و عملکرد روغن بود، نتایج حاصل از جدول تجزیه واریانس نشان داد که اختلاف معنیداری در درصد روغن تیمار رقم وجود نداشت به طوریکه رقم رکورد با 52 درصد روغن دارای بیشترین میزان روغن بوده و آذرگل با 50 درصد از کمترین درصد روغن برخوردار بود همچنین در مقایسه میانگینها با آزمون دانکن در سطح ( 5) درصد تغییرات در صد روغن در رقم رکورد از 52-51 درصد در رقم زاریا از 52-51 درصد و رقم آذرگل از 51-49 درصد در سطوح مختلف تاریخ کاشت تغییر داشت. بیشترین عملکرد روغن با 244 کیلوگرم از رقم آذرگل به دست آمده و رقم رکورد با 197/4 کیلوگرم کمترین عملکرد روغن را نشان داد، رقم رکورد از بیشترین تعداد دانه در طبق با 236 عدد و رقم زاریا با 178 عدد از کمترین تعداد دانه در طبق برخوردار بود به طوریکه بیشترین وزن هزار دانه با 46/4 گرم از رقم آذرگل و کمترین آن از رقم زاریا با 31 گرم به دست آمد.

کلیدواژه ها:

آفتابگردان ، تاریخ کاشت ، رقم ، شرایط دیم ، درصد روغن ، عملکرد روغن