تاثیر کندکننده ی رشد و کود نیتروژن دار بر عملکرد دانه و روغن دو رقم کلزا

به منظور بررسی تاثیر چهار سطح نیتروژن و سه سطح ماده کنُد کننده رشد سایکوسل ( 2- کلرواتیل تری متیل آمونیوم کلرید ، CCC) بر عملکرد و اجزای عملکرد دو رقم کلزای پاییزه طلایه و لیکورد، آزمایشی در قالب طرح کرت های دو بار خرُد شده در سال زراعی 84-1383 در شرایط اقلیمی باجگاه، در محل ایستگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز (28 درجه و 50 دقیقه عرض جغرافیایی شمالی، 52 درجه و 46 دقیقه طول جغرافیایی شرقی و با اختلاف ارتفاع 1810 متر از سطح دریا) طراحی و به اجرا درآمد. فاکتورهای آزمایش شامل فاکتور اصلی رقم (طلایه و لیکورد)، فاکتور فرعی نیتروژن (صفر، 50، 100 و 200 کیلوگرم در هکتار) و فاکتور فرعی نوعی سایکوسل (صفر، 1/4 و 2/8 لیتر در هکتار) بود. نتایج نشان داد که عملکرد دانه در واحد سطح در هر دو رقم طلایه و لیکورد در تیمار 200 کیلوگرم در هکتار نیتروژن در بیشترین میزان خود بود. افزایش نیتروژن با افزایش وزن خشک نهایی بوته و تعداد خورجین در بوته همراه بود. تعداد دانه در خورجین و میانگین وزن دانه در کلزا از اجزای نسبتا با ثبات عملکرد دانه در این پژوهش بودند و تغییرات چندانی از خود نشان ندادند. رقم لیکورد در 100 کیلوگرم نیتروژن در هکتار بیشترین درصد روغن و پروتیین دانه را تولید کرد کاربرد 2/8 لیتر سایکوسل در هکتار باعث افزایش تعداد خورجین در بوته، عملکرد دانه و وزن خشک نهایی بوته گردید. افزون بر این، کاربرد سایکوسل و 200 کیلوگرم نیتروژن در هکتار، موجب افزایش معنی دار عملکرد دانه در واحد سطح گردید. در شرایط مشابه با پژوهش حاضر، م یتوان کاربرد 2/8 لیتر در هکتار سایکوسل همراه با 200 کیلوگرم نیتروژن در هکتار را برای هر دو رقم طلایه و لیکورد توصیه کرد.

کلیدواژه ها:

سایکوسل ، کلزا ، کود نیتروژن دار ، تولید روغن و پروتیین ، عملکرد دانه