اثر دمای پیشگرم بر ریزساختار، سختی، قابلیت چسبندگی و وضعیت ترک های سطحی در لایه روکش سخت پایه Fe- Cr - C

در تحقیق حاضر لایه روکش سخت پایه Fe- Cr - C بر روی فولاد ساده کربنی 37St به روش جوشکاری الکترود دستی (SMAW) بصورت تک لایه بدون پیشگرم، با پیشگرم 200 درجه سانتیگراد و پیشگرم 400 درجه سانتیگراد رسوب داده شده است. نتایج آزمون مایع نافذ مشخص نمود که با افزایش دمای پیشگرم متوسط طول ترک عرضی کاهش می یابد. همچنین نتایج آنالیز شیمیایی مشخص نمود که ترکیب شیمیایی و سختی لایه های روکش سخت در حالت های مختلف با یکدیگر متفاوت بوده که علت آن ناشی از اثر درجه رقت جوشکاری و سرعت انجماد می باشد . به نحوی که حداکثر سختی سطح لایه روکش سخت (62HRC ) برای دمای پیشگرم 400 درجه سانتیگراد بدست آمد. نتایج حاصل از آزمون متالوگرافی و XRD نشان داد که ریز ساختار میکروسکوپی لایه های روکش سخت حاصل شامل کاربید های اولیه : Cr, Fe ) ,C ) و یوتکتیک , Cr, Fe ) , C ) + 7 می باشد که با با افزایش دمای پیشگرم کاربید های اولیه درشت تر شده و از درصد حجمی و تکنیک کاسته میشود.نتایج حاصل از آزمون خمش نشان داد که با افزایش دمای پیشگرم ، زاویه کنندگی لایه روکش سخت (از زیر لایه) که تعیین کننده میزان چسبندگی لایه رسوبی به زیر لایه می باشد افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

Fe- Cr - C ، روکش سخت ، دمای پیشگرم ، ریزساختار ، سختی ، قابلیت چسبندگی ، ترک های سطحی