کارایی حشره کش های بایووان، دایفلوبنزوران و کلروفلوآزوران روی شبپره شمشاد Cydalima perspectalis در شرایط آزمایشگاهی

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 616

فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCICA01_002

تاریخ نمایه سازی: 5 بهمن 1398

چکیده مقاله:

آگاهی از میزان حساسیت شبپره شمشاد Cydalima perspectalis به حشره کش های مختلف، در مدیریت کنترل این آفت اهمیت زیادی دارد. این آفت قرنطینه ای در سال 1395 از شهرستان چالوس گزارش شده و طی چند سال گذشته بخش زیادی از جنگل های شمشاد استان مازندران را از بین برده است. در این تحقیق میزان کشندگی حشره کش های بایووان، کلرفلوآزوران و دایفلوبنزوران روی لارو سن دو شبپره شمشاد در شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. تیمار حشرات از طریق قرار دادن آنها در معرض سطح برگ های آغشه به سم انجام شد. میزان مرگ و میر لاروهای تیمار شده در 72 ،48 ،24 و 96 ساعت پس از تیمار ثبت شد. نتایج حاصل از تجزیه داده ها نشان داد میزان مرگ و میر در بایووان بیشتر از کلرفلوآزوران و دایفلوبنزوران بود. میزان LC50 به دست آمده پس از گذشت 96 ساعت در بایووان، کلرفلوآزوران و دایفلوبنزوران به ترتیب 7/47، 62/19 و ppm 85194/4 بود. حشره کش دایفلوبنزوران کشندگی بسیار کمی روی این آفت داشت. بر اساس محدوده اطمینان LC50 کارایی بایووان به طور معنی داری بیشتر از دو حشرهکش دیگر بود. مقایسه میانگین مرگ و میر ناشی از غلظت ها نیز نشان داد که اثر کشندگی بایووان نسبت به دو حشره کش دیگر بطور معنی دار بیشتر بود. دو غلظت 188 و 400ppm حشره کش IGR کلرفلوآزوران پس از 72 ساعت به ترتیب 60 و 70 درصد و پس از 96 ساعت به ترتیب 72 و 75 درصد مرگ و میر ایجاد کردند. با توجه به مقاومت احتمالی این گونه به ترکیب دایفلوبنزوران، حشره کش کلرفلوآزوران گزینه جایگزین مناسبی است. حشره کش گیاهی بایووان نیز کارایی بالای داشت و به عنوان یک گزینه امن برای کنترل این آفت قابل توصیه است.

نویسندگان

فاطمه مرادی افراپلی

گروه گیاهپزشکی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری

حسن بریمانی

مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی مازندران، ساری

محمود محمدی شریف

گروه گیاهپزشکی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری

معصومه شایان مهر

گروه گیاهپزشکی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری