راهکار های طراحی مجتمع مسکونی جهت ارتقا کیفیت سکونت سالمندان با رویکرد مسکن فراگیر به منظور هم زیستی نسل ها

با توجه به پیشرفت های پزشکی، کاهش مرگ و میر و کاهش آمار زاد و ولد، جمعیت سالمندان رو به افزایش می باشد. لذا میبایست برای مواجهه با رشد جمعیت در این قشر، آمادگی و برنامه ریزی دقیقی منظور شود و مشکلات این قشر شناسایی و برطرف گردد. از پیامد های اصلی رشد جمعیت سالخوردگی امور مربوط به مسکن آنها است لذا الگویی برای سکونت سالمندان که منطبق بر شرایط روحی و جسمی سالمند باشد، ضروری می باشد. هدف از این پژوهش ارایه رویکرد ها و معیار های طراحی مجموعه مسکونی به منظور ارتقا کیفیت سکونت سالمندان با رویکرد هم زیستی نسل ها است و بدین منظور از مطالعات کتابخانه ای و اسنادی بهره برده است. در این تحقیق پس از بیان مبانی نظری و تعاریف بنیادین و بررسی برخی از مشکلات سالمندان به موضوعات مسکن سالمند و انسداد نسل ها که از جمله مهم ترین مشکلات سالمندان به شمار می رود پرداخته شده است و در نهایت رویکرد های مختلف نسبت به مسکن مناسب سازی شده برای سالمندان به منظور هم زیستی نسل ها مطرح می گردد و مسکن فراگیر به عنوان مناسب ترین نوع مسکن با توجه به رویکرد خاص هم زیستی نسل ها معرفی شده است.

کلیدواژه ها:

مسکن سالمند ، مسکن فراگیر ، هم زیستی نسل ها