فضا، اتمسفر و اعجاز واقعیت در معماری

در اصل هر نوع فعالیت طراحی با هدف افزایش ویژگی های کیفی انجام می گیرد و مقوله طراحی معماری در کنار محاسبات و ترسیمات کمی، فعالیتی در جهت افزایش کیفیت محیط یا فضای حاصل می باشد. و اما اینکه در انتقال طرح یا نقشه به دنیای واقعی یا تجسم دنیای واقعی قبل از ساخت و پیاده کردن آن در طرح چه ویژگی های ضروری، ترجیحا یا باید رعایت شود تا افت کیفی فضا حاصل نشود که هیچ، بلکه بر غنای حاصل از بودن در فضا یا مواجهه کوتاه با آن افزوده گشته و علاوه برآن، طراحی عملی مثبت در کارایی و استحکام و زیبایی تلقی گردد. در شناسایی و بسط این ویژگی ها، و ارزیابی تاثیر برانگیزشی فضا متوجه تفاوت سطوح کیفی مکان طراحی شده می شویم و با تبیین تعاریف دقیقتر درمی یابیم واژه اتمسفر بار معنایی دقیق تر و کامل تری نسبت به فضا دارد و در آن به دنبال تاثییرگذاری ژرفتری از برهم کنش پارامترهای متعدد طراحی فضا هستیم تا با بازشناسی و اعمال آنها در روند طراحی فضا، مقوله اتمسفر و کیفیت فضای معماری را قوت بخشد. در نهایت دخالت بهینه این پارامترها معماری را در به حد اعلا رسیدن یعنی جایی که بازآفرینی ای از حقیقت محض اتفاق می افتد و از آن به نقطه اعجاز واقعیت تعبیر می شود، یاری می رساند.

کلیدواژه ها:

فضا ، اتمسفر ، اعجازواقعیت ، معماری ، پدیدارشناسی