نگاهی روایت شناسانه به داستان جمشید در شاهنامه

در این جستار، داستان جمشید در شاهنامه بر اساس دیدگاه روایت شناسانه تحلیل شده است و و سعی شده که کنش گفتمانی و مربع معنایی آن بر اساس نظریه گرماس بررسی شود؛ زیرا مطالعه ساختار و فرم روایت ها، به ما امکان می دهد تا به معنای جدیدی از یک اثر ادبی دست یابیم. این پژوهش به شیوه کتابخانه ای و بر مبنای توصیف و تحلیل انجام شده و هدف از انجام آن واکاوی کنش گفتمانی و مربع معنایی حاکم بر داستان جمشید در شاهنامه بر مبنای الگوی گرماس است تا بتوان بدین طریق به میزان ساختاری و روایی بودن این داستان و انطباق این اثر با نظریه گرماس پی برد. در این پژوهش داستان جمشید در شاهنامه از دیدگاه روایت شناسانه و بر اساس نظریه گرماس بررسی و تحلیل شد. در نهایت می توان گفت داستان جمشید در شاهنامه، در قالب نظریه ساختارگرایانه و معناشناسانه گرماس قابل بررسی و تحلیل است.

کلیدواژه های نگاهی روایت شناسانه به داستان جمشید در شاهنامه:

روایت شناسی ، داستان جمشید ، شاهنامه ، گرماس ، مربع معنایی