شهرداری و تاثیر آن بر تاریخ فرهنگ و تمدن ایرانی

ایجاد سازمان شهرداری تهران با عنوان بلدیه، پس از استعفای میرزا نصراله خان مشیرالدوله به عنوان نخستین کابینه قانونی و مطابق خواست مجلس، که وزیران باید مسئول و جواب گوی دولت باشند، در 29 اسفند ماه سال 1285 ه.ش ، در مجلس اول مطرح شد. در آن دوران، سلطان علی خان وزیر افخم، با این که عنوان ریاست وزرایی نداشت، عملا این وظایف شهردار را انجام می داد. در سازمان دهی ابتدایی، اداره بلدیه جزو تشکیلات وزارت کشور منظور گردید و متعاقب آن نظام نامه بلدیه تقدیم مجلس شد. این نظام نامه در 20 ربیع ادثانی سا 1325 ه.ق، در پنج فصل و 108 ماده به تصویب نمایندگان رسید. هدف از تاسیس بلدیه حفظ منافع شهرها ل بر آورده کردن حوایج شهرنشینان بوده است ; مثل اداره کردن اموال منقول وغیر منقول سرمایه هایی که متعلق به شهر است، تسهیلاتی برای دسترسی آسان مردم به مواد غذایی، پاک نگه داشتن کوچه ها و میدان ها و خیابان ها روشن کردن شهر، پاکیزگی حمام ها، بیمه بناهای متعلق به شهر در برابر حریق و ... ساختمان شهرداری یا بلدیه سابق که در ضلع شمادی میدان توپ خانه واقع بود، هر چند نماد تهران مدرن در اواخر دوره قاجاریه به حساب می آمد، در تغییرات اساسی و تخریب بناهای میدان تو خانه از سوی رضا شاه در امان نماند و به بهانه گسترش میدان، تخریب شد و از میان رفت. مسئولیت اداره این سازمان با شهردار تهران است که پیش از این با حکم وزیر کشور ایران منصوب می گردید اما اکنون از طریق آرای شورای شهر تهران انتخاب می شود . تهران تنها شهری است که شهردار آن برخلاف دیگر شهرهای ایران توسط شورای شهر و نه به نظر وزارت کشور تعیین می شود. شهرداری تهران، شامل 22 منطقه است که اداره هر منطقه به عهده شهردار آن منطقه که توسط شهردار تهران انتخاب می شود و با نظارت معاون امور مناطق فعالیت می کند . هر منطقه شامل تعدادی ناحیه می باشد که در کل تهران دارای 122 ناحیه می باشد که با اجرای طرح ناحیه محوری در دوره محمد باقر قالیباف هر ناحیه یک شهردار ناحیه نیز دارد که توسط شهرداران مناطق تعیین می گردد .طرح جامع شهر تهران در زمان شهرداری غلامرضا نیک پی تدوین شد.

کلیدواژه ها:

شهرداری ، تاریخ ، فرهنگ ، تمدن ایرانی.