نگاهی به سبک زندگی ایرانی _ اسلامی از منظر علوم مختلف

سبک زندگی عبارت است از، مجموعه رفتارها و الگوهای کنش فردی و گروهی که معطوف به ابعاد هنجاری و معنایی زندگی اجتماعی باشد. سبک زندگی اسلامی، متضمن شبکه ای از موءلفه های بنیادین و کلیدی است که می توان آن ها را معیارهایی برای تمایز میان سبک زندگی اسلامی و غیر اسلامی دانست. این موءلفه ها مسیری را برای انسان ترسیم می کنند که انسان با پیمودن این مسیر به کمال نهایی خود و خدایی شدن دست می یابند. مجموعه موءلفه های سبک زندگی اسلامی، حیات طیبه انسانی را شکل می دهد. اهمیت فراوان سبک زندگی در حیات اجتماعی، فرهنگی، جغرافیایی و دینی و پیامدهای ناشی از آن موجب توجه و پرداختن اندیشمندان حوزه های مختلف به آن شده است و هر یک به فراخور، بخشی از این پدیده را مورد مطالعه قرار داده اند. همچنین می توان تا1ثیرات این مفهوم را بر فضا، هویت جغرافیایی، جهانی شدن و تحلیل های فضایی بررسی کرد. زیرا سبک زندگی به معنای چگونگی جریان حیات و شیوه زندگی آنان به صورت فردی و گروهی است که به معنای الگوی اعتدال در زندگی می باشد چرا که اسلام مجموعه ای از آموزه های وحیانی الهی است که مسیر کمال یابی انسان را تبیین می کند. زیرا با شناخت کامل و جامع از هستی و حقایق آن است که می توان فلسفه راستین نسبت به هستی داشت و آن را در چهارچوب سبک زندگی خود تبیین کرد. در این نوشتار برآنم اصول حاکم بر تحلیل و مفهوم شناسی سبک زندگی را از منظر فلسفه ملاصدرا، جهانی شدن فرهنگ و هویت، گستره علوم اجتماعی، منظر جامعه شناسی، هویت مکانی سبک زندگی و جهانی شدن در جغرافیا، تحولات و اصول های اولیه و ثانویه سبک زندگی و رسیدن به الگوی اعتدال در آن بپردازم.

کلیدواژه ها:

سبک زندگی ایرانی – اسلامی ، حکمت متعالیه ملاصدرا ، جهانی شدن ، الگوهای رفتاری اسلامی در علوم اجتماعی و جامعه شناسی ، جغرافیا و هویت مکان