بررسی اصول مکتب اصفهان در اقامتگاه توریستی

سفر به منظور دیدار پدیده های ناشناخته و سرزمین های دیگر در نهاد هر انسانی نهفته است. در تمام ادوار مهم تاریخ بشری که تاثیر شگرفی در شکل گیری و پیشرفت تمدن انسانی داشته اند ، فلاسفه و مکاتب فلسفی آن دوره، تاثیر گذارو شکل دهنده شئونات مترتب بر افکار و رفتار مردم آن جامعه بوده اند. در این بین هنر و بطور اخص معماری به عنوان هنری کاربردی، تحت نفوذ مستقیم، و شکل گیری آن متاثر از مکاتب فلسفی رایج در زمان ظهور خود می باشد، مانند شهر اصفهان که تاثیر مکتب فلسفی اصفهان را در جای جای معماری و شهرسازی آن می توان مشاهده نمود. بناهای تاریخی شهر اصفهان، آن را به عنوان پایتخت فرهنگ و تمدن ایران اسلامی بدل کرده است. با توجه به رونق روزافزون صنعت گردشگری ، شناخت بیشتر، نهادینه و ملموس کردن مکتب اصفهان در شکل گیری مکانی اقامتی برای گردشگران، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. با این هدف مقاله حاضر به تبیین اصول مکتب اصفهان در توسعه گردشگری شهر اصفهان می پردازد. به همین منظور این اصول در قالب پنج معیار دسته بندی و اولویت بندی شده است. با توجه به نتایج معیار اول ( اصل تمرکز، اصل تجمع، اصل وحدت، اصل سادگی، اصل ایجاز ) در شکل گیری مکان اقامتی توریستی حائز اهمیت شناخته شده و معیار پنجم (اصل قلمرو واصل استقرار) در اولویت پائین قرارگرفته است.

کلیدواژه ها:

اقامتی توریستی ، مکتب اصفهان ، گردشگری ، مکتب