روش های طراحی و مقاومت سازه ای در برابر خرابی پیشرونده

خرابی پیشرونده، خرابی تمام و یا قسمت عمده ای از یک سازه تحت بارگذاری هایی از قبیل زلزله، انفجار، آتش سوزی و . . . است که با خرابی سازه ای در بخشی از سازه شروع شده و با انتشار گسیختگی به اعضای مجاور می تواند پایداری کل سازه را تهدید نماید. خرابی پیشرونده را به صورت گسترش خرابی موضعی اولیه از عضوی به عضو دیگر که سرانجام به گسیختگی تمام سازه یا قسمت بزرگی از آن می انجامد تعریف می کنند. خطرات احتمالی و بارهای غیرعادی که می تواند موجب خرابی پیشرونده شود، شامل این موارد می باشند: خطای طراحی یا ساخت،آتش سوزی، انفجار گازها، اضافه بار تصادفی، تصادف وسایل نقلیه، انفجار بمب ها و غیره. چون احتمال وقوع این خطرات کم است، در طراحی سازه ای آنها را در نظر نمی گیرند یا با اندازه گیری های غیر مستقیم به آنها می پردازند. در این پژوهش با کمک نرم افزار ETABS و تحلیل استاتیکی غیرخطی به بررسی خرابی پیشرونده و روش های مقاوم سازه ای در برابر آن می پردازیم.

کلیدواژه ها:

بهسازی ، خرابی پیشرونده ، مقاومت سازه ای ، استاتیک غیر خطی