بررسی میزان آب مصرفی خیار گلخانه ای تحت روشهای آبیاری میکرو (قطره ای، تیپ، تیپ زیرسطحی) و تطابق با روش تجربی پنمن مونتیث در جیرفت

در سال 83 آزمایشی برروی میزان آب مصرفی و روش آبیاری خیار در گلخانههای رایج منطقه جیرفت و کهنوج طی دو سال زراعی مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمایش به صورت اسپلیت پلات بر پایه طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد . تیمارهای فرعی سه روش آبیاری میکرو و تیمارهای اصلی سه سطح آبیاری بر اساس تبخیر از تشتک کلاس A، بودند. فاکتورهای مورد ارزیابی در این طرح، شامل طول و قطر میوه، عملکرد کل، تعداد میوه برداشت شد، و متوسط سطح برگ هر بوته بودند . نتایج نشان داد که روش آبیاری، سطح آبیاری و اثر متقابل (روش و سطح آبیاری) بر روی طول و قطر میوه و متوسط سطح برگ اثر معنیدار نداشته است. مقایسه میانگینها نشان دادند که کمترین عملکرد مربوط به روش آبیاری قطرهای با میزان 20 درصد تبخیر از تشتک و بیشترین عملکرد مربوط به روش آبیاری زیرسطحی با میزان 60 درصد تبخیر از تشتک کلاس A می باشد اما مناسبترین تیمار (روش و سطح آبیاری) مربوط به روش آبیاری با تیپ زیر سطحی و میزان 40 درصد تبخیر از تشتک کلاس A است.