چشم انداز توسعه پرورش تیلاپیا در آب های شور داخلی

ماهی تیلاپیا به ویژه تیلاپیای نیل دومین گونه مهم در صنعت آبزی پروری محسوب می شود، گسترش سریع این ماهیبه کشورهای سراسر جهان با پیامدها و اثرات زیست محیطی بر محیط زیست و اکوسیستم های اطراف مزارع پرورشماهی تیلاپیا داشته است. توسعه پرورش تیلاپیا در آبهای شور داخلی اگر مسئولانه و مدیریت شده باشد نه تنها خطریبرای محیط زیست ندارد بلکه کمک های زیادی به حفظ محیط زیست و تعادل اکوسیستم ها و تنوع زیستی هم مینماید. افزایش روز افزون جمعیت و نیاز به تولید بیشتر مواد غذایی، توسعه صنایع همراه با مصرف آب با کیفیت در آنها،توسعه سطح زیر کشت و بالاخره کاهش ریزشهای آسمانی مخصوصا در مناطق خشک و نیمه خشک کشور، کاربرد آبهایشور را در امر کشاورزی اجتناب ناپذیر می نماید. هرچند مطالعات زیادی در زمینه آثار زیانبار حاصل از پیشرفت شوریدر مناطق مختلف انجام شده است، اما رویکرد مطلوب تر پرداختن به فرصت ها و تهدیدهای مرتبط با مدیریت اینمناطق و سایر فعالیت هایی است که قابلیت بهره برداری در این مناطق را دارند. بخش قابل توجهی از آبهای مورد نیاز درکشاورزی در مناطق مرکزی، جنوبی و شرقی کشور جزء آبهای شور طبقه بندی می گردند که به واسطه شوری بیش ازحد، برای هیج نوع فعالیتی، اعم از کشاورزی شرب و صنعت مناسبت ندارند. یکی از فعالیت های مرتبط با صنعت آبزیپروری در آبهای داخلی، بهره برداری اقتصادی از آبهای زیرزمینی مناطقی است که تحت تاثیر شوری قرار گرفته اند. ازجمله راهبردهای توسعه آبزی پروری در این مناطق ارزیابی پهنه های مستعد و اجرای پروژههای متعدد تحقیقاتی باموضوع امکان سنجی توسعه پرورش آبزیان از جمله گونه_های مناسب برای این مناطق در منابع آبی استانهای مختلفکشور و بررسی ساختار جمعیتی و شناسایی و تحلیل اقتصادی، اجتماعی و شناسایی زیر بناها و تاسیسات پشتیبانی میباشد. بنابراین، توسعه پرورش آبزیان مناسب برای این مناطق از جمله تیلاپیا با لحاظ کردن ملاحظلات زیست محیطی وکاهش اثرات حضور این گونه میتواند به همراه استفاده از تکنولوژی ها و مهندسی های پیشرفته باعث اقتصادی تر کردناین منابع و آبادانی مناطق کمتر توسعه یافته شود.

کلیدواژه ها:

چشم انداز ، آبزی پروری ، تیلاپیا ، توسعه ، آب های شور