بررسی اثر کم آبیاری با زهکش کنترل شده بر خصوصیات رویشی نهال خرما رقم برحی

روند کاهشی منابع آب، اهمیت استفاده بهینه آن را از نظر اقتصادی و اجتماعی دو چندان نموده است. به­ منظور بررسی اثرات آب زیرزمینی کم­ عمق بر رشد نهال­ های خرما و تعیین سطح کم­ آبیاری،آزمایشی در اهواز به­ صورت فاکتوریل بر پایه بلوک­ های کامل تصادفی مشتمل بر سه عمق آب آبیاری و چهار نوع زهکشی در مجموع با 12 تیمار در 3 تکرار روی نهال­ های کشت بافتی خرما رقم برحی در لایسیمترهای زهکش­دار طی سال­ های 1392 تا 1395 اجرا شد. نتایج نشان داد 100 درصد نهال­ ها زنده مانده و رشد نمودند. حجم آب زیرزمینی صعود­کرده با میزان آب آبیاری ارتباط مستقیم داشت. با افزایش میزان آب آبیاری، میزان صعود آب افزایش و با کاهش میزان آب آبیاری، میزان صعود آب کاهش پیدا کرد. با افزایش سن نهال میزان صعود آب افزایش داشت.  در سال دوم پس از کشت، میزان صعود آب بیشتر از سال اول بود. با افزایش سن نهال میزان زه­آب کاهش یافت و در سال دوم پس از کشت میزان زه­آب کمتر از سال اول بود. به عبارت دیگر با رشد نهال و مصرف بیشتر آب جهت تبخیر و تعرق، آب کمتری از لایه­ های خاک شسته و به زهکش منتقل ­شد. نتایج تجزیه واریانس تیمارهای آزمایشی بر تعداد، طول و عرض برگ و برگ­چه و ارتفاع طوقه نهال در بازه­ های زمانی مختلف نشان داد کم­ آبیاری، زهکشی و اثرات متقابل آن­ها تاثیر معنی­ داری بر خصوصیات رشد رویشی ندارد.

کلیدواژه ها:

کنترل سطح ایستابی ، صعود آب زیرزمینی ، نیاز آبی ، لایسیمتر ، نهال کشت بافتی خرما